ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ, ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ.
ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΥΤΗ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΘΟΥΝ:
Η ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ – Η ΜΑΝΤΟΛΙΝΑΤΑ ΚΑΙ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΚΛΗΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΕΙ Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΜΙΚΤΩΝ ΦΩΝΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΙΛΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΥΤΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΕΓΛΥΚΑΔΑΣ ΠΑΤΡΩΝ.
ΗΜΕΡΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 8-4-2009 ΚΑΙ ΩΡΑ 20:00.

Η εκπαίδευση συναντάει τον πολιτισμό στη Δυτική Ελλάδα.

Εισήγηση: Λέκκας Σταμάτης

Υπεύθυνος Πολιτιστικών Θεμάτων Ν. Αχαΐας

Το μάθημα της Μουσικής Αγωγής Στοχεύει στην καλλιέργεια του μαθητή μέσα από την ευεργετική επίδραση της μουσικής Παιδείας. Η εξελικτική πορεία αυτής της παιδείας πραγματοποιείται σταδιακά μέσα από συγκεκριμένες επιδιώξεις, προς τις οποίες ο δάσκαλος κατευθύνει την τάξη του.
Οι επιδιώξεις αυτές αφορούν το γνωσιολογικό, το συναισθηματικό και τον ψυχοκινητικό τομέα ανάπτυξης των παιδιών.
Αυτός είναι ο σκοπός της διδασκαλίας της μουσικής στο σχολείο. Αλλά γιατί υπάρχει το μάθημα της μουσικής στο σχολείο; Ποιος είναι ο λόγος για τους μαθητές να διδάσκονται μουσική και ότι άλλο καλλιτεχνικό και πολιτιστικό υπάρχει μέσα στο σχολείο; Όπως π.χ. τα καλλιτεχνικά μαθήματα, ή τα πολιτιστικά προγράμματα που εμπλέκουν τους μαθητές και τους καθηγητές, τους δέκτες και τους πομπούς αντίστοιχα με τις πρωτογενείς ανθρώπινες δημιουργίες και συμπεριφορές, απέναντι στη λογική της πολιτισμικής κατανάλωσης;
Ένας και μόνος λόγος, η ευαισθητοποίηση σε θέματα που αφορούν το πολιτισμό, πτυχές και επιμέρους τομείς του, καθώς και την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας, ώστε μέσα από τη γνώση και το συναίσθημα να διεκδικήσουν και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής και την εκπαίδευση για ένα καλύτερο αύριο.
Για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό και για να μπορέσουμε να νιώσουμε τους λόγους για τους οποίους από την αρχαιότητα ακόμη πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες προσδιόρισαν την ανάγκη της ύπαρξης του πολιτισμού με όλους τους δυνατούς τρόπους, ας ανατρέξουμε στον ορισμό της έννοιας πολιτισμού σύμφωνα με το καθ’ όλα έγκυρο λεξικό του Μπαμπινιώτη.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτό, πολιτισμός είναι το σύνολο των υλικών και πνευματικών προϊόντων της δράσης ενός συνόλου ανθρώπων, κοινωνικού, εθνικού, θρησκευτικού σε ορισμένη ή μη εποχή και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας τους όπως αυτός εκφράζεται μέσα από αυτά. Άρα λοιπόν, χρειάζονται αρκετοί άνθρωποι για να υπάρξει πολιτισμός. Μια ομάδα δηλαδή ανθρώπων, οι οποίοι αντιλαμβάνονται μέσα από σωστή καθοδήγηση ότι έχουν ένα κοινό σκοπό, μια κοινή πορεία και ότι τους χαρακτηρίζει σαν όντα ο λόγος ύπαρξης τους σ’ αυτή την ομάδα. Και ο στόχος τους και η πορεία τους είναι η παραγωγή ενός πολιτιστικού έργου.
Για να παραχθεί βέβαια το προϊόν, οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να συνεργαστούν στενά, να εκφράσουν συναισθήματα , να κατανοήσουν τις ανάγκες, τις ατομικές αλλά και του συνόλου, της ομάδας τους δηλαδή, να αλληλοβοηθηθούν και τελικά να συμμετάσχουν στην δημιουργία ενός καλλιτεχνικού αποτελέσματος. Το αποτέλεσμα αυτό, ότι και αν είναι, μουσική, ή θεατρική παράσταση, ή χορός, ή απλά μια εικαστική συνεργασία , θα παρουσιαστεί, θα δειχθεί σε άλλους, πιθανά του ίδιου πολιτιστικού επιπέδου, θα δεχθεί τη κριτική που θα του γίνει και θα προσφέρει στους δημιουργούς του την χαρά και την ικανοποίηση για το χρόνο, την διάθεση και προσφορά που έδωσαν, όπως επίσης και τα ψυχικά αποθέματα που προσέφεραν στην ομάδα τους προκειμένου να ολοκληρωθεί το πολιτιστικό τους προϊόν.
Ποιος λοιπόν είναι ο καλύτερος τρόπος και το καλύτερο μέσο που θα βοηθήσει στην δημιουργία αυτών των ικανοτήτων που αποκτούν τα μέλη μιας ομάδας όταν ξεκινούν τέτοιες διαδικασίες;
Μα φυσικά το σχολείο και η εκπαίδευση γενικότερα. Εξάλλου, εκτός από τις γνώσεις που η εκπαίδευση μπορεί να δώσει στους εκπαιδευομένους, πράγμα που τώρα πια είναι πολύ ευκολότερο στην κοινωνία της πληροφορίας και της άφθονης προσφοράς πληροφόρησης στην οποία ζούμε, η εκπαίδευση στοχεύει σε πολύ σημαντικότερα πράγματα.
Σ’ αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να αντικαταστήσω τη λέξη εκπαίδευση με τη λέξη σχολείο. Γιατί, εκεί, οι εκπαιδευόμενοι ανήκουν σε μικρές και ευαίσθητες ηλικίες, σε ηλικιακά πεδία που ακόμη βρίσκονται στο στάδιο της διαμόρφωσης και αναπτύσσονται όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά και πνευματικά. Σ’ αυτό ακριβώς το στάδιο η ανάπτυξη πολιτιστικών στοιχείων αλλά και η εκπαίδευση παραγωγής πολιτιστικών έργων είναι εκείνη που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπλαση των μελλοντικών ενηλίκων, των καταναλωτών πολιτιστικών έργων, εκείνων που στο μέλλον οι ίδιοι θα αποφασίζουν για τις παραστάσεις που θα θέλουν να παρακολουθήσουν, το είδος της μουσικής που θα ακούν, τις εικαστικές δημιουργίες που θα τους μαγεύουν, την δυνατότητα να αναγνωρίζουν συναισθηματικά και εκφραστικά στοιχεία σε ότι πολιτιστικό συναντούν στο διάβα τους.
Είναι ανάγκη λοιπόν, σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε να δοθεί έμφαση στην εκπαίδευση που δίνεται για την δημιουργία πολιτισμού από τους νεαρούς Έλληνες.
Τα ΜΜΕ είναι πολλά. Επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τις αισθήσεις μας και για την παραδοχή των όμορφων στοιχείων. Οι βασικές αρχές ομορφιάς αλλάζουν συνεχώς ακριβώς όπως και τα βασικά στοιχεία της τέχνης έχουν αλλάξει μέσα στις δραστικές αλλαγές που κουβαλούσαν οι αιώνες στην ιστορία του ανθρώπου. Εκείνο όμως που παραμένει αμετάβλητο είναι η ανάγκη του ανθρώπου για έκφραση, η ανάγκη του να εξωτερικεύσει τον εσωτερικό του κόσμο, δημιουργώντας έτσι την δική του ταυτότητα, την μοναδική του υπογραφή σ’ αυτό που ονομάζουμε πολιτισμό.
Η τηλεόραση τα άλλαξε όλα αυτά με την συνεχή παρεμβολή της και την ταύτιση με τα πρότυπα που συνεχώς επιβάλλει. Η μόνη αντίσταση βρίσκεται στο χώρο του σχολείου και της εκπαίδευσης. Εκεί οι μαθητές, θα μπορέσουν να μάθουν την ιστορία του πολιτισμού όχι μόνο της χώρα μας αλλά και παγκόσμια, θα μάθουν να αναγνωρίζουν τα πολιτιστικά στοιχεία κάθε λαού και ταυτόχρονα, μέσα από την πολιτιστική δημιουργία στη οποία θα ενταχθούν, θα μάθουν να επιλέγουν το πιο σωστό για την δική τους ψυχή.
Και το σημαντικότερο θα μάθουν να αντιστέκονται στα σκουπίδια που τόσο άφθονα τους παρέχει η σημερινή κοινωνία.
Ο βασικός ρόλος του σχολείου οφείλει να παραμένει η δημιουργία ισχυρής προσωπικότητας των μαθητών του. Και αυτό πρέπει να είναι η βάση και για όλα τα ιδρύματα που παράγουν πολιτισμό και εκπαίδευση για τον πολιτισμό. Ωδεία, σωματεία και σύλλογοι, συμβάλλουν μοναδικά στην ανάπτυξη αυτής της πολιτιστικής προσωπικότητας και είναι σαφώς απαραίτητοι αρκεί βέβαια να μην υποκύπτουν και οι ίδιοι στις σύγχρονες σειρήνες της υπερκαταναλωτικής και πολιτισμικά- πολιτιστικά κοινωνίας.
Στη Δ. Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αχαΐα, είμαστε πολύ τυχεροί. Η σύγχρονη ιστορία δημιουργεί παράδοση, και η Πολυφωνική Πάτρας είναι μια από αυτές. Στηρίζει πολύ καλά τις Θερμοπύλες του πολιτισμού και αποτελεί την ασπίδα της πολιτιστικής χρονιάς που σύντομα ξεκινάει.
Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον πολιτισμό, ή που αγαπάμε πραγματικά αυτό το πολιτιστικό που κάνουμε είτε είναι μουσική, είτε θέατρο είτε ότι άλλο οφείλουμε να βοηθήσουμε και να προασπίσουμε αυτό που ξεκινάει στην πόλη μας.
Ο πολιτισμός είναι ίσως το τελευταίο στοιχείο που έχουμε κοινό με τους αρχαίους μας προγόνους. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και σήμερα διασκεδάζουμε με τις ίδιες κωμωδίες που διασκέδαζαν και εκείνοι, και ότι η κληρονομιά που μας άφησαν σχεδόν ανέπαφη αλλά και πρώτοι εκείνοι δημιούργησαν είναι το θέατρο. Τιμώντας εμάς και τον πολιτισμό που προσεκτικά και με σύνεση παράγουμε, τιμάμε και εκείνους για την κληρονομιά που μας άφησαν.

Η εκπαίδευση συναντάει τον πολιτισμό στη Δυτική Ελλάδα.

Το μάθημα της Μουσικής Αγωγής Στοχεύει στην καλλιέργεια του μαθητή μέσα από την ευεργετική επίδραση της μουσικής Παιδείας. Η εξελικτική πορεία αυτής της παιδείας πραγματοποιείται σταδιακά μέσα από συγκεκριμένες επιδιώξεις, προς τις οποίες ο δάσκαλος κατευθύνει την τάξη του.
Οι επιδιώξεις αυτές αφορούν το γνωσιολογικό, το συναισθηματικό και τον ψυχοκινητικό τομέα ανάπτυξης των παιδιών.
Αυτός είναι ο σκοπός της διδασκαλίας της μουσικής στο σχολείο. Αλλά γιατί υπάρχει το μάθημα της μουσικής στο σχολείο; Ποιος είναι ο λόγος για τους μαθητές να διδάσκονται μουσική και ότι άλλο καλλιτεχνικό και πολιτιστικό υπάρχει μέσα στο σχολείο; Όπως π.χ. τα καλλιτεχνικά μαθήματα, ή τα πολιτιστικά προγράμματα που εμπλέκουν τους μαθητές και τους καθηγητές, τους δέκτες και τους πομπούς αντίστοιχα με τις πρωτογενείς ανθρώπινες δημιουργίες και συμπεριφορές, απέναντι στη λογική της πολιτισμικής κατανάλωσης;
Ένας και μόνος λόγος, η ευαισθητοποίηση σε θέματα που αφορούν το πολιτισμό, πτυχές και επιμέρους τομείς του, καθώς και την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας, ώστε μέσα από τη γνώση και το συναίσθημα να διεκδικήσουν και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής και την εκπαίδευση για ένα καλύτερο αύριο.
Για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό και για να μπορέσουμε να νιώσουμε τους λόγους για τους οποίους από την αρχαιότητα ακόμη πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες προσδιόρισαν την ανάγκη της ύπαρξης του πολιτισμού με όλους τους δυνατούς τρόπους, ας ανατρέξουμε στον ορισμό της έννοιας πολιτισμού σύμφωνα με το καθ’ όλα έγκυρο λεξικό του Μπαμπινιώτη.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτό, πολιτισμός είναι το σύνολο των υλικών και πνευματικών προϊόντων της δράσης ενός συνόλου ανθρώπων, κοινωνικού, εθνικού, θρησκευτικού σε ορισμένη ή μη εποχή και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας τους όπως αυτός εκφράζεται μέσα από αυτά. Άρα λοιπόν, χρειάζονται αρκετοί άνθρωποι για να υπάρξει πολιτισμός. Μια ομάδα δηλαδή ανθρώπων, οι οποίοι αντιλαμβάνονται μέσα από σωστή καθοδήγηση ότι έχουν ένα κοινό σκοπό, μια κοινή πορεία και ότι τους χαρακτηρίζει σαν όντα ο λόγος ύπαρξης τους σ’ αυτή την ομάδα. Και ο στόχος τους και η πορεία τους είναι η παραγωγή ενός πολιτιστικού έργου.
Για να παραχθεί βέβαια το προϊόν, οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να συνεργαστούν στενά, να εκφράσουν συναισθήματα , να κατανοήσουν τις ανάγκες, τις ατομικές αλλά και του συνόλου, της ομάδας τους δηλαδή, να αλληλοβοηθηθούν και τελικά να συμμετάσχουν στην δημιουργία ενός καλλιτεχνικού αποτελέσματος. Το αποτέλεσμα αυτό, ότι και αν είναι, μουσική, ή θεατρική παράσταση, ή χορός, ή απλά μια εικαστική συνεργασία , θα παρουσιαστεί, θα δειχθεί σε άλλους, πιθανά του ίδιου πολιτιστικού επιπέδου, θα δεχθεί τη κριτική που θα του γίνει και θα προσφέρει στους δημιουργούς του την χαρά και την ικανοποίηση για το χρόνο, την διάθεση και προσφορά που έδωσαν, όπως επίσης και τα ψυχικά αποθέματα που προσέφεραν στην ομάδα τους προκειμένου να ολοκληρωθεί το πολιτιστικό τους προϊόν.
Ποιος λοιπόν είναι ο καλύτερος τρόπος και το καλύτερο μέσο που θα βοηθήσει στην δημιουργία αυτών των ικανοτήτων που αποκτούν τα μέλη μιας ομάδας όταν ξεκινούν τέτοιες διαδικασίες;
Μα φυσικά το σχολείο και η εκπαίδευση γενικότερα. Εξάλλου, εκτός από τις γνώσεις που η εκπαίδευση μπορεί να δώσει στους εκπαιδευομένους, πράγμα που τώρα πια είναι πολύ ευκολότερο στην κοινωνία της πληροφορίας και της άφθονης προσφοράς πληροφόρησης στην οποία ζούμε, η εκπαίδευση στοχεύει σε πολύ σημαντικότερα πράγματα.
Σ’ αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να αντικαταστήσω τη λέξη εκπαίδευση με τη λέξη σχολείο. Γιατί, εκεί, οι εκπαιδευόμενοι ανήκουν σε μικρές και ευαίσθητες ηλικίες, σε ηλικιακά πεδία που ακόμη βρίσκονται στο στάδιο της διαμόρφωσης και αναπτύσσονται όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά και πνευματικά. Σ’ αυτό ακριβώς το στάδιο η ανάπτυξη πολιτιστικών στοιχείων αλλά και η εκπαίδευση παραγωγής πολιτιστικών έργων είναι εκείνη που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπλαση των μελλοντικών ενηλίκων, των καταναλωτών πολιτιστικών έργων, εκείνων που στο μέλλον οι ίδιοι θα αποφασίζουν για τις παραστάσεις που θα θέλουν να παρακολουθήσουν, το είδος της μουσικής που θα ακούν, τις εικαστικές δημιουργίες που θα τους μαγεύουν, την δυνατότητα να αναγνωρίζουν συναισθηματικά και εκφραστικά στοιχεία σε ότι πολιτιστικό συναντούν στο διάβα τους.
Είναι ανάγκη λοιπόν, σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε να δοθεί έμφαση στην εκπαίδευση που δίνεται για την δημιουργία πολιτισμού από τους νεαρούς Έλληνες.
Τα ΜΜΕ είναι πολλά. Επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τις αισθήσεις μας και για την παραδοχή των όμορφων στοιχείων. Οι βασικές αρχές ομορφιάς αλλάζουν συνεχώς ακριβώς όπως και τα βασικά στοιχεία της τέχνης έχουν αλλάξει μέσα στις δραστικές αλλαγές που κουβαλούσαν οι αιώνες στην ιστορία του ανθρώπου. Εκείνο όμως που παραμένει αμετάβλητο είναι η ανάγκη του ανθρώπου για έκφραση, η ανάγκη του να εξωτερικεύσει τον εσωτερικό του κόσμο, δημιουργώντας έτσι την δική του ταυτότητα, την μοναδική του υπογραφή σ’ αυτό που ονομάζουμε πολιτισμό.
Η τηλεόραση τα άλλαξε όλα αυτά με την συνεχή παρεμβολή της και την ταύτιση με τα πρότυπα που συνεχώς επιβάλλει. Η μόνη αντίσταση βρίσκεται στο χώρο του σχολείου και της εκπαίδευσης. Εκεί οι μαθητές, θα μπορέσουν να μάθουν την ιστορία του πολιτισμού όχι μόνο της χώρα μας αλλά και παγκόσμια, θα μάθουν να αναγνωρίζουν τα πολιτιστικά στοιχεία κάθε λαού και ταυτόχρονα, μέσα από την πολιτιστική δημιουργία στη οποία θα ενταχθούν, θα μάθουν να επιλέγουν το πιο σωστό για την δική τους ψυχή.
Και το σημαντικότερο θα μάθουν να αντιστέκονται στα σκουπίδια που τόσο άφθονα τους παρέχει η σημερινή κοινωνία.
Ο βασικός ρόλος του σχολείου οφείλει να παραμένει η δημιουργία ισχυρής προσωπικότητας των μαθητών του. Και αυτό πρέπει να είναι η βάση και για όλα τα ιδρύματα που παράγουν πολιτισμό και εκπαίδευση για τον πολιτισμό. Ωδεία, σωματεία και σύλλογοι, συμβάλλουν μοναδικά στην ανάπτυξη αυτής της πολιτιστικής προσωπικότητας και είναι σαφώς απαραίτητοι αρκεί βέβαια να μην υποκύπτουν και οι ίδιοι στις σύγχρονες σειρήνες της υπερκαταναλωτικής και πολιτισμικά- πολιτιστικά κοινωνίας.
Στη Δ. Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αχαΐα, είμαστε πολύ τυχεροί. Η σύγχρονη ιστορία δημιουργεί παράδοση, και η Πολυφωνική Πάτρας είναι μια από αυτές. Στηρίζει πολύ καλά τις Θερμοπύλες του πολιτισμού και αποτελεί την ασπίδα της πολιτιστικής χρονιάς που σύντομα ξεκινάει.
Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον πολιτισμό, ή που αγαπάμε πραγματικά αυτό το πολιτιστικό που κάνουμε είτε είναι μουσική, είτε θέατρο είτε ότι άλλο οφείλουμε να βοηθήσουμε και να προασπίσουμε αυτό που ξεκινάει στην πόλη μας.
Ο πολιτισμός είναι ίσως το τελευταίο στοιχείο που έχουμε κοινό με τους αρχαίους μας προγόνους. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και σήμερα διασκεδάζουμε με τις ίδιες κωμωδίες που διασκέδαζαν και εκείνοι, και ότι η κληρονομιά που μας άφησαν σχεδόν ανέπαφη αλλά και πρώτοι εκείνοι δημιούργησαν είναι το θέατρο. Τιμώντας εμάς και τον πολιτισμό που προσεκτικά και με σύνεση παράγουμε, τιμάμε και εκείνους για την κληρονομιά που μας άφησαν.

ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Λέκκας Σταμάτης ΠΕ16
ΠΕΚ Πάτρας
Σχέδιο μαθήματος
ΤΙΤΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ: ΟΡΧΗΣΤΡΑ-ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΛΑΝΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
ΠΡΟ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ:
Θα πρέπει οι μαθητές να έχουν μελετήσει και να γνωρίζουν τα όργανα που
αποτελούν τις οικογένειες των μουσικών οργάνων που αποτελούν την Συμφωνική
Ορχήστρα. Έγχορδα, Πνευστά και Κρουστά.
ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
• Να γνωρίσουν οι μαθητές την ορχήστρα;
• Να κατανοήσουν τον ρόλο της ορχήστρας
• Να γνωρίσουν την προσφορά της
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
• Οργανική μουσική
• Οικογένειες μουσικών οργάνων
• Ιστορική αναδρομή την ορχήστρας
• Μαέστρος
• Μπαγκέτα
• Ομοιόμορφη ένδυση των μουσικών
ΑΦΟΡΜΗ
• Ακρόαση ορχηστικής μουσικής από C.D.
• Φωτογραφίες ορχήστρας.
• Διαφημιστικά έντυπα και προγράμματα συναυλιών.
• Παρουσίαση βίντεο από συναυλία συμφωνικής ορχήστρας.
ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
• Καταιγισμός εννοιών στην φράση «ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ».
• Πλάνο της Ορχήστρας.
• Θέσεις των μουσικών στο πλάνο της Ορχήστρας.
ΕΛΕΓΧΟΣ-
• Κατά την επεξεργασία του μαθήματος γίνεται ο έλεγχος με ερωτήσεις επί των
όσων έχουν ακουστεί.
• Κάνουμε διορθωτικές κινήσεις στον τρόπο παρουσίασης του μαθήματος.
• Ελέγχουμε την επικοινωνία μας με τους μαθητές μας.
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ
• Ανακεφαλαιώνουμε τα όσα έχουμε πει.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
• Μέσα από το παιχνίδι αξιολογούμε τους μαθητές μας τι έχουν καταλάβει από τα
όσα μαζί μας επεξεργάσθηκαν.
ΤΙΤΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ: ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΜΠΑΝΤΑ
ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
• Να γνωρίσουν οι μαθητές την ορχήστρα;
• Να κατανοήσουν τον ρόλο της ορχήστρας
• Να γνωρίσουν την προσφορά της
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
• Λιτανείες
• Παρέλαση Οικογένειες μουσικών οργάνων
• Ιστορική αναδρομή την ορχήστρας
• Μαέστρος
• Μπαγκέτα
• Ομοιόμορφη ένδυση των μουσικών
• Στρατιωτική Μπάντα
• Μπάντα του Ναυτικού κ.λπ
ΑΦΟΡΜΗ
• Ακρόαση από C.D.έργων που παρουσιάζονται από Μπάντα
• Φωτογραφίες ορχήστρας.
• Διαφημιστικά έντυπα και προγράμματα συναυλιών.
• Παρουσίαση βίντεο από συναυλία συμφωνικής ορχήστρας.
ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
• Καταιγισμός εννοιών στην φράση «ΜΠΑΝΤΑ».
• Πλάνο της Ορχήστρας.
• Θέσεις των μουσικών στο πλάνο της Ορχήστρας.
ΕΛΕΓΧΟΣ-
• Κατά την επεξεργασία του μαθήματος γίνεται ο έλεγχος με ερωτήσεις επί των
όσων έχουν ακουστεί.
• Κάνουμε διορθωτικές κινήσεις στον τρόπο παρουσίασης του μαθήματος.
• Ελέγχουμε την επικοινωνία μας με τους μαθητές μας.
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ
• Ανακεφαλαιώνουμε τα όσα έχουμε πει.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
• Μέσα από το παιχνίδι αξιολογούμε τους μαθητές μας τι έχουν καταλάβει από τα
όσα μαζί μας επεξεργάσθηκαν.
ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΜΠΑΝΤΑΣ
Όταν οι αμάθητες ολοκληρώσουν τα δύο αυτά κεφάλαια Συμφωνική και Μπάντα, τότε
μπορούμε να προχωρήσουμε στην φάση της σύγκρισης των δύο αυτών μορφών ορχήστρας.
Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να αξιολογήσουμε τι αποκόμισαν οι μαθητές μας.
Μπορούμε να δημιουργήσουμε διαφορετικά αντικείμενα εργασίας τα οποία θα τα δώσουμε
να τα επεξεργασθούν οι ομάδες της τάξης.

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
Πρόσκληση σε συναυλία

Αξιότιμες κυρίες και κύριοι
Με την επιστολή μας αυτή είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας γνωρίσουμε ότι το Μουσικό Σχολείο Πατρών, στα πλαίσια της αδελφοποίησης του με το Μουσικό Σχολείο Κέρκυρας, θα πραγματοποιήσει μεγάλη συναυλία το Σάββατο 21 Μαρτίου 2009, στις 8:00 το βράδυ, στο μεγάλο αμφιθέατρο του ΑΤΕΙ Πατρών, στην περιοχή Κουκούλι.
Στη συναυλία αυτή, (η πρώτη πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, στις 9-2-2009 στο Δημοτικό Θέατρο της Κέρκυρας) θα παρουσιασθεί, από μεν το Μουσικό Σχολείο Πατρών ένα αφιέρωμα στο μεγάλο Κερκυραίο Μουσικοσυνθέτη Γιώργο Κατσαρό, ενώ το Μουσικό Σχολείο Κέρκυρας θα παρουσιάσει έργα Επτανησίων Συνθετών.
Στη συναυλία αυτή τα έργα που θα ακουσθούν θα τα αποδώσει η Συμφωνική Μαντολινάτα του Μουσικού Σχολείου Πατρών και του Μουσικού Σχολείου Κέρκυρας. Επίσης θα εμφανισθούν οι χορωδίες μεικτών φωνών των δύο Μουσικών Σχολείων καθώς και η Μικτή Δημοτική Χορωδία Κέρκυρας.
Η παρουσία σας θα αποτελέσει τιμή για τους μαθητές και τις μαθήτριες των δύο Μουσικών Σχολείων καθώς και του Εκπαιδευτικούς τους Προσωπικού.
Η Διεύθυνση Ο Σύλλογος των Εκπ/κων Οι μαθητικές κοινότητες

Πώς χτίζεται η αυτοεκτίμηση
ΛOYIZA BOΓIATZH
01 Απριλίου 2003


Έχουμε σχέσεις που μας ικανοποιούν, επάγγελμα που μας αρέσει, αισθανόμαστε ότι ανήκουμε στους «τυχερούς» και είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας, χωρίς να το πολυσκεφτόμαστε. Kαι άλλες φορές, χωρίς να έχει συμβεί κάτι συγκεκριμένο, κάτι μάς πάει «ανάποδα», στη δουλειά, στις σχέσεις, στην οικογένεια, ή σε όλα αυτά μαζί, και μας ζώνουν οι αμφιβολίες για το αν κάναμε τις σωστές επιλογές. Αναρωτιόμαστε αν τελικά είμαστε «άξιοι» για να πετύχουμε αυτά που επιθυμούμε και επιδιώκουμε. Όταν «ζοριστούμε», κλονίζεται η πίστη στον εαυτό μας, η αυτοεκτίμησή μας. Kαι όμως, είναι τότε που τη χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ. H αυτοεκτίμηση (όπως και η αυτοαντίληψη, που είναι έννοια συγγενική) δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί, γιατί δεν περιέχει τίποτα το χειροπιαστό, το οποίο θα μπορούσε να καταμετρηθεί. Kαι όμως, ψυχολόγοι και ψυχίατροι στρέφουν όλο και περισσότερο την προσοχή τους στη σημασία των εννοιών αυτών για την ψυχική υγεία των ανθρώπων.

Αγάπη για τον εαυτό μας

H εκτίμηση, η αγάπη και η αποδοχή του εαυτού μας φαίνεται να αποτελούν τη βάση της ψυχικής ισορροπίας, αλλά και της ικανότητας του ατόμου να κάνει και να διατηρεί ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις. Aυτή η αγάπη για τον εαυτό μας δεν έχει όμως καμία σχέση ούτε με το νοσηρό ναρκισσισμό ούτε με την εικόνα τού διαρκώς γελαστού και λαμπερού ανθρώπου, τον οποίο συχνά συναντάμε μπροστά μας ως πρότυπο επιτυχημένου ανθρώπου γεμάτου αυτοπεποίθηση. Πολύ περισσότερο, η αληθινή αυτοεκτίμηση φαίνεται ότι περιλαμβάνει (σε αντίθεση με το ναρκισσισμό) την αποδοχή και την αγάπη προς τους άλλους.

Πώς πλάθουμε την εικόνα μας

Η αγάπη για τον εαυτό μας δεν έχει καμία σχέση με το νοσηρό ναρκισσισμό

Η ενθάρρυνση του παιδιού είναι το πρώτο μεγάλο βήμα προς την αυτονομία

Eίναι σίγουρο ότι ο κάθε άνθρωπος έχει μια εικόνα για τον εαυτό του, που περιλαμβάνει τουλάχιστον όλες τις συνειδητές πλευρές του εαυτού του: τη σωματική, τη συναισθηματική, τη νοητική, την κοινωνική. H εικόνα αυτή σπάνια ταυτίζεται με την εικόνα που έχουν οι άλλοι γι’ αυτόν? πολλές φορές μάλιστα η απόσταση μεταξύ της αυτοαντίληψης και της «αντικειμε-νικής» εικόνας είναι πολύ μεγάλη. Eκτός όμως από την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, έχουμε και την εικόνα ενός ιδανικού εαυτού, αυτού δηλαδή που θα θέλαμε να είμαστε και που επιδιώκουμε πάντα να φτάσουμε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αυτοεκτίμηση προκύπτει από τη σχέση μεταξύ της εικόνας που έχουμε για τον εαυτό μας και την εικόνα του ιδανικού εαυτού μας. Όσο πιο κοντά βρίσκονται οι εικόνες αυτές, τόσο πιο μεγάλη είναι η αυτοεκτίμησή μας. Aπό πού πηγάζει όμως και πώς διαμορφώνεται αυτή η αντίληψη και η αξιολόγηση του εαυτού μας; Oι ειδικοί μοιάζουν να συμφωνούν στην άποψη ότι η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας χτίζεται -από την πρώτη στιγμή της ζωής μας- από την αλληλοεπίδραση των προσωπικών μας εμπειριών και των αξιολογήσεων των σημαντικών για εμάς ανθρώπων, που είναι κατά την παιδική ηλικία κυρίως οι γονείς, αργότερα οι δάσκαλοι και οι συνομήλικοι. Kατά το πρώτο έτος της ζωής ενός παιδιού, το οποίο για πολλούς εξελικτικούς ψυχολόγους είναι και το σημαντικότερο για την ανάπτυξη της αίσθησης του εαυτού του, το παιδί αρχίζει να κατανοεί ότι είναι μια οντότητα ξεχωριστή από τη μητέρα του, ενώ ταυτόχρονα παραμένει εξαρτημένο από αυτήν και από άλλα πρόσωπα που είναι γύρω του, για την ικανοποίηση των αναγκών του. Φαίνεται ότι το κατά πόσο και το πώς ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες του παιδιού για τροφή, ύπνο, προστασία αλλά και σωματική επαφή, τρυφερότητα, επικοινωνία κατά τους πρώτους αυτούς μήνες της ζωής του -που είναι απόλυτα εξαρτημένο από τους άλλους- αποτελούν το θεμέλιο για μια θετική αυτοαντίληψη. Το αίσθημα ικανοποίησης όταν το βρέφος είναι χορτάτο, ζεστό και αισθάνεται ασφάλεια, σε συνδυασμό με την ευχαρίστηση που προκαλούν η τρυφερότητα και η αγάπη από τα οικεία πρόσωπα, δημιουργούν την πρώτη, καθαρά «αισθαντική» ακόμη αυτοεκτίμηση, η οποία θα μπορούσε ίσως απλουστευτικά να μεταφραστεί: «Nιώθω καλά μέσα στο πετσί μου, με περιβάλλει μια ευχάριστη αίσθηση, και αυτή την προκαλούν οι άνθρωποι που είναι γύρω μου και με αγγίζουν, επειδή και αυτοί νιώθουν καλά μαζί μου». Kάπως έτσι υποθέτουμε ότι μπαίνουν οι βάσεις για τα πρωταρχικά στοιχεία της αυτοεκτίμησης, δηλαδή το αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης με τον εαυτό μας και με τους γύρω, τους λεγόμενους «Σημαντικούς Άλλους». Πάνω στη βάση αυτή προστίθενται, καθώς το παιδί μεγαλώνει, η αίσθηση αποτελεσματικότητας στις ολοένα αυξανόμενες και δυσκολότερες πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει και, βέβαια, η αποδοχή και η αναγνώριση από τους άλλους σε σχέση με τις πρωτοβουλίες αυτές, αλλά και απέναντι στο ίδιο το παιδί ως άτομο.


Γεγονότα που μας συγκλονίζουν

H ανάληψη πρωτοβουλιών και η ενθάρρυνση του παιδιού εκ μέρους των «μεγάλων» είναι ιδιαίτερα σημαντικές, γιατί έτσι συντελείται το πρώτο μεγάλο βήμα προς την αυτονομία και την ανεξαρτησία, που συνεπάγονται αίσθημα ικανοποίησης για ό,τι το παιδί δοκιμάζει και πετυχαίνει μόνο του. Aντίθετα, η αποθάρρυνση από το να αναλάβει πρωτοβουλίες, με υπερβολικούς περιορισμούς ή τιμωρίες, μπορεί να προκαλέσει στο παιδί ενοχές αλλά και αίσθημα ανεπάρκειας και εξάρτησης, που επιδρούν αρνητικά στη διαμόρφωση της αυτοαντίληψής του. Στην πορεία της κοινωνικοποίησης του παιδιού αποκτούν σημασία, εκτός από την οικογένεια, και οι δάσκαλοι και οι συνομήλικοί του, καθώς αξιολογούνται πια και οι επιδόσεις του στο σχολείο και αρχίζει να κρίνει τον εαυτό του σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Συνοψίζοντας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι για το χτίσιμο της αυτοεκτίμησής μας, κατά την παιδική ηλικία και την εφηβεία, είναι ιδιαίτερα ισχυρή η επίδραση των «Σημαντικών Άλλων». Όπως υποστηρίζουν πολλοί παιδοψυχίατροι, οι Άλλοι συντελούν στο να επικυρώσουμε αυτό που είμαστε, γιατί ο τρόπος με τον οποίο μας βλέπουν επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας. H αντιμετώπισή τους και οι σχέσεις που έχουμε μαζί τους επικυρώνουν ή καταρρίπτουν την εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας, και αυτό μάλλον ακολουθεί κυκλική πορεία. Όλα αυτά ισχύουν και έχουν ιδιαίτερη σημασία για να κατανοήσουμε πώς πλάθεται η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Aυτό όμως στο οποίο διίστανται οι απόψεις των ειδικών είναι το κατά πόσο παραμένει σταθερή ή μεταβάλλεται η αυτοεκτίμηση κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Φαίνεται λοιπόν ότι, αν και μέχρι το τέλος της εφηβείας έχουν μπει τα θεμέλια για υψηλή ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπορεί κάποια σημαντικά αρνητικά γεγονότα να την κλονίσουν ή, αν είναι θετικά, να την ενισχύσουν. Στα πρώτα συγκαταλέγονται τραυματικά βιώματα, όπως ο θάνατος αγαπημένων ανθρώπων, ανίατες ή μακροχρόνιες ασθένειες, αποτυχίες στην επαγγελματική σταδιοδρομία, ξαφνικές μεγάλες αλλαγές του τρόπου ζωής, κρίσεις μέσα στην οικογένεια, ακόμα και «απλές» προσωπικές κρίσεις σε «δύσκολες» ηλικίες (εμμηνόπαυση, κρίση μέσης ηλικίας, συνταξιοδότηση). Σε αυτές ακριβώς τις δύσκολες περιόδους όμως είναι που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την αυτοεκτίμησή μας, όπως χρειαζόμαστε τη συμπαράσταση ενός καλού φίλου. Σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές της ζωής μας, φαίνεται ότι έχουμε ανάγκη όχι από μια «ρεαλιστική» θεώρηση της πραγματικότητας αλλά από μία λιγότερο ή περισσότερο «παραμορφωμένη» -προς το θετικό- εικόνα της πραγματικότητας και των ιδιοτήτων του εαυτού μας, η οποία μας επιτρέπει να υποτιμήσουμε τις δυσκολίες, να υπερεκτιμήσουμε ίσως τις δυνατότητές μας και να δούμε τελικά το ποτήρι μισογεμάτο αντί για μισοάδειο.

Ψυχικές διαταραχές

Στις κρίσιμες στιγμές χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την αυτοεκτίμησή μας

Όπως προκύπτει από έρευνες οι οποίες εξετάζουν τη σχέση ανάμεσα στην υψηλή αυτοεκτίμηση και την τάση για κατάθλιψη, η υψηλή αυτοεκτίμηση είναι σπάνια σε καταθλιπτικά άτομα, ενώ άτομα που τείνουν να υπερεκτιμούν τον εαυτό τους και να τον αξιολογούν θετικά είναι περισσότερο ικανοποιημένα από τη ζωή τους και παρουσιάζουν πολύ λιγότερο και σπανιότερα ψυχικές διαταραχές. Tι συμβαίνει ακριβώς και πώς μπορεί η έλλειψη αυτοεκτίμησης να επηρεάσει τόσο τη συναισθηματική κατάσταση και την ψυχική ισορροπία ενός ανθρώπου; Aπό τις παρατηρήσεις ψυχολόγων και ψυχοθεραπευτών σχετικά με αντιλήψεις και συμπεριφορές ατόμων που εκφράζουν αρνητική γνώμη για τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι «δεν αξίζουν και πολλά», φαίνεται ότι τα άτομα αυτά διατηρούν μία ανάλογη στάση και απέναντι σε ό,τι τους συμβαίνει, δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο από τον οποίον είναι δύσκολο να βγουν. Φαίνεται λοιπόν ότι άτομα με χαμηλή αυτο-εκτίμηση:
?Πιστεύουν ότι και οι άλλοι δεν τους εκτιμούν και έχουν αρνητική γνώμη γι’ αυτούς.
• Συμπεριφέρονται απέναντι στον εαυτό τους χωρίς αίσθημα ευθύνης και φροντίδας -όπως απέναντι σε ένα αντικείμενο που δεν μας πολυαρέσει και δεν έχει αξία για μας-, συχνά με συνέπειες για τη σωματική τους υγεία. Yποφέρουν συχνότερα από ψυχοσωματικές διαταραχές.
• Δεν τολμούν να εκφράσουν τις ανάγκες ή τις απαιτήσεις τους και να διεκδικήσουν αυτά που επιθυμούν, ακόμη και όταν είναι απόλυτα δικαιολογημένα.
• Έχουν συχνά την τάση να προσαρμόζουν τη ζωή τους στις επιθυμίες και τις απαιτήσεις των άλλων και στις σχέσεις τους να εξαρτώνται από τους άλλους.
• Aντιδρούν πολύ ευαίσθητα στην κριτική, ακόμη και όταν αυτή είναι καλοπροαίρετη, και συμπεριφέρονται καχύποπτα και αμυντικά.
• Έχουν συχνά αυστηρή και αρνητική στάση και απέναντι στους άλλους, εστιάζουν στα ελαττώματά τους και δεν δείχνουν επιείκεια και ανεκτικότητα.
Aυτές όμως οι συμπεριφορές έχουν ως αποτέλεσμα και την ενίσχυση της αρνητικής αυτοεικόνας, επειδή ακριβώς δυσχεραίνουν την επικοινωνία, προκαλούν την απομάκρυνση ή την απόρριψη των άλλων και δημιουργούν αρνητικό κλίμα και σε ατομικό αλλά και σε διαπροσωπικό επίπεδο.

Η γενναιοδωρία προς τον εαυτό μας μας κάνει πιο γενναιόδωρους και απέναντι στους άλλους


Eίναι δυνατό να ενισχυθεί η χαμηλή αυτοεκτίμηση;

Πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι είναι δυνατό, και υποστηρίζουν ότι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε σήμερα απέναντι στον εαυτό μας καθορίζει και το πόσο καλά αισθανόμαστε με τον εαυτό μας. Σύμφωνα με αυτούς, υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας:
• Aν είμαστε πιο επιεικείς και πιο «γενναιόδωροι» με τον εαυτό μας και δεν τον τυραννάμε με υπερβολικές απαιτήσεις τού είδους «αυτό πρέπει να το πετύχω οπωσδήποτε», «αν δεν τα καταφέρω σε αυτό, θα είμαι ένας αποτυχημένος» και του επιτρέπουμε λάθη και ατέλειες.
• Aν μπορούμε να εγκαταλείψουμε απαιτήσεις και επιθυμίες που μας ταλαιπωρούν επειδή θα θέλαμε, αλλά επί χρόνια δεν μπορούμε να τις πραγματοποιήσουμε.
• Aν μπορούμε να επιδιώξουμε ή να αποδεχτούμε αλλαγές σε σχέσεις ή καταστάσεις που δεν μας ικανοποιούν πια, αλλά μας γεμίζουν αμφιβολίες για τον εαυτό μας.
• Aν μπορούμε να δεχτούμε «δυσάρεστες» πλευρές του εαυτού μας, συναισθήματα που μας φοβίζουν επειδή τα θεωρούμε αρνητικά και ανεπίτρεπτα, όπως η θλίψη, η μοναξιά, ο φόβος, η απόγνωση, ως κομμάτια του εξίσου πολύτιμα με τα θετικά, όπως η χαρά, η ικανοποίηση, η αισιοδοξία.
• Kαι φυσικά, αν μπορούμε να δεχτούμε για τον εαυτό μας τη θετική γνώμη των άλλων για μας, χωρίς να την υποτιμάμε με σκέψεις όπως «το λέει μόνο για να με παρηγορήσει», «αν ήταν κάποιος πιο σχετικός με το θέμα, θα είχε σίγουρα διαφορετική γνώμη».
Tο σίγουρο είναι πάντως ότι δεν ζημιώνουμε κανέναν αν έχουμε μεγάλη αυτοεκτίμηση! Αντίθετα, φαίνεται ότι αυτή η θετική στάση, η «γενναιοδωρία» προς τον εαυτό μας, μας κάνει περισσότερο γενναιόδωρους και δεκτικούς και απέναντι στους άλλους.


Η κ. Λουίζα Βογιατζή είναι συμβουλευτική ψυχολόγος.

ΔΥΣΛΕΞΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
ΜΟΥΣΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Β. ΤΡΙΜΗΝΟΥ 2008-2009
ΔΥΣΛΕΞΙΑ
Εισήγηση του Δ/ντή του Σχολείου κ. Λέκκα Σταμάτη στα πλαίσια της Παιδαγωγικής συνεδρίασης Β. Τριμήνου, Σχολικού Έτους 2008-2009, 11-3-2009.

ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΥΣΛΕΞΙΚΟΙ
Thomas Edison
Leonardo da Vinci
Winston Churchill
Albert Einstein
Pablo Picasso

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΣΛΕΞΙΑΣ
• Ειδική μαθησιακή δυσκολία στη γραφή και στην ανάγνωση
• Θεωρείται επίσης ως μια ατέλεια στην επεξεργασία της πληροφορίας.
Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα της μαθησιακής αυτής δυσκολίας
• Τα κύρια συμπτώματα της μαθησιακής αυτής δυσκολίας είναι:
• η αργή και με πολλά λάθη ανάγνωση
• η δυσανάγνωστη γραφή
• η υπερβολική και ασταθής ανορθογραφία
• η δυσκολία απόδοσης με συνεχή λόγο του περιεχομένου ενός κειμένου
• ενώ ο προφορικός λόγος δεν επηρεάζεται αρνητικά από αυτήν. Ο δυσλεξικός μαθητής /τρια
• κουράζεται εύκολα από το διάβασμα
• και παρουσιάζει διάσπαση προσοχής.
Έκδηλα χαρακτηριστικά στην ανάγνωση
• Ανάγνωση συνήθως αργά, χωρίς ρυθμό που προξενεί γρήγορη κόπωση
• Δυσκολία στην απόδοση του νοήματος κάποιου κειμένου που διαβάζει ο δισλεξικός
• Καθρεφτική ανάγνωση λέξεων ή αριθμών, π.χ άλλο – όλα
• Δυσκολία στην ανάγνωση προφορά πολυσύλλαβων ή ασυνήθηστων λέξεων
• Ανάγνωση λέξεων ή μέρους μιας λέξης με μετακίνηση ενός ή περισσότερων γραμμάτων, π.χ κάρτα – κράτα
Τι πλήττει η ΔΙΣΛΕΞΙΑ
ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ
Τι απουσιάζει από τη μαθητική του ζωή;
• Η ΑΝΑΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΗ
δεν μπορεί να βρει …..….αέρα να ανασάνει………

Ορισμένες χαρακτηριστικές δυσκολίες στην συμπεριφορά
• Δυσκολία στην συγκέντρωση
• - Νευρικότητα, έντονα ξεσπάσματα
• - Αδιαφορία για τη σχολική επίδοση
• - Χαμηλή αυτοεκτίμηση
• - Κινητική αδεξιότητα
• - Έλλειψη οργάνωσης γενικότερα στην σχολική τσάντα, στα παιχνίδια, στα ρούχα κ.λ.π.
ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ ΑΥΤΌ;
Γιατί συναισθάνονται άμεσα τη δυσκολία τους ν’ ανταποκριθούν ικανοποιητικά, όπως οι άλλοι συμμαθητές /τριες τους, στις μαθησιακές απαιτήσεις.
Τι είναι αναγκαίο να παρασχεθεί από εμάς τους εκπαιδευτικούς

• ψυχοσυναισθηματική στήριξη
• ενίσχυση
• ενθάρρυνση
• διδακτική καθοδήγηση
Πως γίνεται η αξιολόγηση των παιδιών αυτών
• Σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, η αξιολόγηση των μαθητών /τριών αυτών με τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες γίνεται με προφορική εξέταση, δεδομένου ότι δυσκολεύονται να διατυπώσουν γραπτά τις σκέψεις τους και την όποια αποκτημένη γνώση τους.
Πως μπορεί να έχει επιτυχία η αξιολόγηση αυτή;
• Όταν αυτή γίνεται μέσα σε πραγματικό κλίμα συναισθηματικής ασφάλειας για τους εξεταζόμενους
• Όταν υπάρχει συνειδητή αποδοχή
και σεβασμός ………… της ιδιαιτερότητάς τους
Σε καμία περίπτωση…..
• Δεν βαθμολογούμε το γραπτό τους.
(βαθμολογούμε μόνο την προφορική επίδοση)
• Δεν τους δίνουμε βαθμολογημένο γραπτό το οποίο είναι……..
καταστροφικό για την ψυχολογία τους
Ο καθένα μας μπορεί:
• Να βρει τρόπους και κώδικες επικοινωνίας με τους δισλεξικούς μαθητές και μαθήτριές του
• Να σκεφτεί ότι αυτά τα παιδιά ίσως να θέλουν και δεν μπορούν, ενώ άλλα μπορούν αλλά δεν θέλουν να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους.
• Να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον μέσα στην τάξη
• Να συνεργάζεται με τους γονιούς και να μιλάει μαζί τους με πραγματικό ενδιαφέρον και σεβασμό στο πρόβλημα τους.
• Να απομακρύνει την ανασφάλεια τους με λόγια και έργα ενθαρρυντικά.

Βιβλιογραφία
Καραπέτσας , Κ,(1991): Δυσλεξία στο παιδί , Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα
Μάνος, Ν.(1997): Βασικά στοιχεία Κλινικής Ψυχιατρικής, Θεσσαλονίκη, University Studio Press
Μάρκου, Ν. Σ,(1996): Δυσλεξία, Αριστεροχειρία, Κινητική Αδεξιότητα, Υπερκινητικότητα, Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα
Πόρποδας , Κ .(1981.): Δυσλεξία : η ειδική διαταραχή στη μάθηση του γραπτού λόγου , Αθήνα , ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ
Πόρποδας , Κ .(1985): Ρόλος και μάθηση της γλώσσας , Αθήνα
Πόρποδας , Κ .(1991): Η διαδικασία της Μάθησης , Αθήνα
Σινανίδου, Δ. Μ.,(2004): Δυσλεξία: Ορισμός-Διαγνωστικά Κριτήρια-Αντιμετώπιση, στο Αρχεία Νευρο-Ψυχολογικής Ιατρικής,
τ. 40, σελ. 89-93, Αθήνα, ΕΨΨΕΠ

ΚΕΡΚΥΡΑ ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ

ΚΕΡΚΥΡΑ ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ


ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ: «ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ- ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ- ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ»

ΤΑΞΗ………. ΤΜΗΜΑ…….. ΑΓΟΡΙ………… ΚΟΡΙΤΣΙ………….

1. Ποια ήταν τα συναισθήματα που σου προκάλεσε η συμμετοχή σου στις μαθητικές συναυλίες τάξης;
• Αγωνία
• Φόβος
• Χαρά
• Εκνευρισμό
• Άλλο…………….
2. Άλλαξαν τα συναισθήματα σου μετά το τέλος της μικρής παρουσίασής σου στη συναυλία αυτή;
• ΝΑΙ………..
• ΟΧΙ………..
Αν (ΝΑΙ) ποια νέα συναισθήματα σου δημιουργήθηκαν και ποια ήταν η βασική αιτία;.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3. Πιστεύεις στη χρησιμότητα των συναυλιών αυτών;
• ΝΑΙ……………….
• ΟΧΙ……………….
Αν ΝΑΙ γιατί;…………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………….
Αν ΟΧΙ γιατί;…………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………..
4. Αν δεν σε ικανοποίησε ο τρόπος με τον οποίο έγιναν οι συναυλίες, πρότεινε μας άλλους εναλλακτικούς τρόπους διεξαγωγής τους……………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
5. Αν συμφωνείς με το θεσμό και γενικότερα με τη χρησιμότητα αυτών των συναυλιών τάξης , κατά την άποψη σου κάθε πότε θα πρέπει αυτές να γίνονται;
• Μια φορά τον μήνα……………
• Δύο φορές το μήνα……………
• Μία κάθε τρίμηνο…………….
Σας παρακαλώ αφού απαντηθεί το ερωτηματολόγιο να παραδοθεί
στον Δ/ντή του Σχολείου. (ΑΝΩΝΥΜΟ)

:::::::ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ :::::::

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
ΠΑΤΡΑ 12-2-2009

Αδελφοποίηση Μουσικού Σχολείου Πάτρας με το
Μουσικό Σχολείο Κέρκυρας

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της Αδελφοποίησης του Μουσικού μας σχολείου με αυτό της Κέρκυρας στις 9-2-2009, στο Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας.
Μέσα σε ένα κατάμεστο θέατρο, για άλλη μια φορά το σχολείου μας με συνέπεια έφερε σε πέρας την πρώτη συναυλία.
Τα αποτελέσματα ήταν αναμενόμενα διότι η όλη προετοιμασία της Συμφωνικής Μαντολινάτας του σχολείου από τους υπευθύνους καθηγητές ήταν άψογη.
Στο πρώτο μέρος της συναυλίας, το πρόγραμμα που παρουσίασε η ορχήστρα,ήταν ένα αφιέρωμα στο Κερκυραίο Μουσικοσυνθέτη Γιώργο Κατσαρό. Ακούστηκαν τραγούδια όπως «Κύθηρα, Πάμε για ύπνο Κατερίνα, Πετεινάρι, Έσβησε το κερί Μαρία κ.λπ»
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε την αγάπη που έδειξε η Κέρκυρα στην όλη αυτή προσπάθεια.
Στο δεύτερο μέρος η Συμφωνική ορχήστρα του Μουσικού της Κέρκυρας παρουσίασε έργα επτανησίων συνθετών με μεγάλη επιτυχία.
Το πιο όμορφο όμως κομμάτι όλης αυτής της προσπάθειας ήταν το κοινό μέρος όπου 240 περίπου Μουσικοί (μαθητές- μαθήτριες, καθηγητές καθηγήτριες, χορωδοί του Μουσικού σχολείου Κέρκυρας μαζί με τη Δημοτική Χορωδία Κερκύρας, απέδωσαν τρία έργα Επτανησιακής Σχολής.
Η συναυλία αυτή θα πραγματοποιηθεί και στην Πάτρα 21-3-2009.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου μας για την κατάθεση ψυχής που έκαναν.
Ιδιαίτερα τους εκπαιδευτικούς κ. Αμασιάδου Κυριακή, Ασημακόπουλο Χρήστο, Μόσχου Ευθυμία, Ζήσου Βασιλική, Ουρανό Δημήτρη Σκεπαρνιά Νίκο και Μόγια Λαίντιν.
Υπεύθυνη μαντολινάτας Αψόμωτου Δήμητρα
Υπεύθυνος Φιλαρμονικής Μπουρδόπουλος Γιώργος.
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Λέκκας Σταμάτης
Δ/ντης Μουσικού Σχολείου Πατρών

ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΟΥ W. A. MOZART

ΛΕΚΚΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ :Καθηγητής μουσικής Β/θμιας Εκπ/σης.
ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΕΥΡΥΔΙΚΗ :Στέλεχος του Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων Β/θμιας Εκπ/σης Ν.Αχαίας

H αξία και η επίδραση της μουσικής στον ανθρώπινο ψυχισμό είχε αρχίσει να διερευνάται από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο Πυθαγόρας διατύπωσε τη θεωρία περί αρμονίας και αριθμητικής αναλογίας, ανακάλυψε τις μαθηματικές αρχές που διέπουν τα βασικά μουσικά διαστήματα και διαπίστωσε ότι οι μαθηματικοί νόμοι που διέπουν τα μουσικά διαστήματα είναι οι ίδιοι με εκείνους που διέπουν τις σωματομετρικές αναλογίες του ανθρώπινου σώματος. Επιπλέον, στη σχολή των Πυθαγορείων χρησιμοποιούντο μουσικοί ήχοι για τη θεραπεία ασθενών, μια πρακτική που στηριζόταν στην πεποίθηση ότι η αρμονία της μουσικής μπορεί να αποκαταστήσει τη διαταραγμένη ψυχοσωματική ισορροπία του ασθενούς. Ο πυθαγόρειος Θέωνας ο Σμυρναίος γράφει για την αξία της μουσικής: «…συμφωνία την μεγίστην έχει ισχύν, εν λόγω μεν ούσα αλήθεια, εν βίω δε ευδαιμονία, εν φύσει αρμονία». Ο Πυθαγόρας συμβούλευε τους μαθητές του να ξυπνούν νωρίς το πρωί και πριν αρχίσουν τις εργασίες τους να ασχολούνται με μουσική και χαριτωμένες μελωδίες για να μετατραπεί η διατάραξη της ψυχικής ησυχίας, η οποία προέρχεται από το ξύπνημα, σε τρυφερή ηρεμία και για να οπλιστούν με ευχάριστη και αρμονική διάθεση για την καθημερινή εργασία.
Η ιδιότητα της μουσικής να αποκαθιστά τη χαμένη αρμονία τονίζεται επίσης από τον Πλάτωνα στο διάλογο «Τίμαιος», ένα έργο φιλοσοφίας της φύσης, στο οποίο την αρχή της μεταβολής των μορφών του υλικού κόσμου οφείλει να αντιστρατεύεται ο άνθρωπος προκειμένου να νοήσει το νόημα και το σκοπό του κόσμου και να ταυτιστεί με το απόλυτο αγαθό. Στην «Πολιτεία» ο Πλάτων αντιτάσσεται στην αντίληψη ότι η μουσική αποσκοπεί στην πρόκληση αισθήματος απόλαυσης: «Ρυθμός και μελωδία εισχωρούν βαθιά στο εσωτερικό της ψυχής και ασκούν ισχυρή επίδραση καθώς ανοίγουν την ψυχή στο ωραίο. Ο νέος προσεγγίζει το ωραίο μέσα από τη μουσική, χωρίς να το συλλαμβάνει με τη διάνοια. Όταν αφυπνίζεται η φρόνηση, γνωρίζει το ωραίο σαν να ήταν φίλος ή συγγενής».
Ο Αριστοτέλης όταν αναφέρεται στη μουσική και στις ψυχολογικές της προεκτάσεις χρησιμοποιεί τους όρους «κάθαρσις» και «καθαρμός» αντί για «παιδιά».Στο έργο του «Ηθικά Ευδήμεια» γράφει: «Όλοι οι άνθρωποι μπορεί να καταληφθούν από φρίκη, συγκίνηση ή θείο ενθουσιασμό. Ορισμένοι διεγείρονται απ’ αυτά βίαια και εξεγείρονται. Στις λατρευτικές γιορτές μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι οι άνθρωποι οι οποίοι με τη γεμάτη πάθος μουσική αρχικά περιέρχονται σε κατάσταση βίαιης διέγερσης, ηρεμούν πάλι με τα ιερά άσματα τα οποία ακολουθούν αμέσως μετά, σαν να βρήκαν ίαση και καθαρμό. Παρόμοια εμπειρία πρέπει να δοκιμάζουν και όσοι έχουν καταληφθεί από συγκίνηση, φρίκη ή γενικώς από μια έντονη ψυχική διάθεση, καθώς και άλλοι άνθρωποι, αναλόγως των τάσεων που ο καθένας έχει. Όλοι τους βιώνουν ένα είδος κάθαρσης και ψυχικής ανακούφισης η οποία συνδέεται με απόλαυση. Όπως τα ιερά άσματα ησυχάζουν τους παράφρονες, κατά παρόμοιο τρόπο τα καθαρτήρια άσματα προκαλούν αβλαβή χαρά».
Μαρτυρίες περί της θεραπευτικής αξίας της Μουσικής υπάρχουν βέβαια και στα Ομηρικά έπη π.χ. στην Οδύσσεια όπου το αίμα σταματά να τρέχει από τις πληγές του Οδυσσέα χάρη στο τραγούδι του Αυτόκλητου.
Έτσι, η αντίληψη του αρχαίου κόσμου για τη μουσική θέτει τα θεμέλια μιας σχετικά σύγχρονης επιστήμης, της μουσικοθεραπείας, η οποία ενδιαφέρεται για τα μετρήσιμα αποτελέσματα της επίδρασης της μουσικής στην ανθρώπινη ψυχοφυσιολογία. Εφαρμόζεται σε κάθε ηλικία και σε οποιαδήποτε ψυχοσωματική κατάσταση: στην εξομάλυνση ανθρώπινων σχέσεων, στο τρακ, στο άγχος, στην κατάθλιψη, σε συναισθηματικές διαταραχές, σε εγκεφαλικά, σε καρδιοπάθειες, σε καρκίνους, σε ειδικές ανάγκες, σε ψυχιατρικές παθήσεις κ.λ.π. Για τη μουσικοθεραπεία η μουσική αποτελεί το μέσο που υποβοηθά την έκφραση, την επικοινωνία και τη ανάταση του δημιουργικού δυναμικού, που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο σε λανθάνουσα μορφή και που αποτελεί τη βάση ενός υγιούς ψυχισμού. Και εφ’ όσον δεχόμαστε ότι η ψυχική κατάσταση ενός ατόμου ευνοεί ή εμποδίζει την ανάπτυξη διαφόρων σωματικών παθήσεων, είναι κατανοητό ότι, κατ’ επέκταση, η μουσική θεραπεύει και σωματικές παθήσεις. Με άλλα λόγια, οι οργανικές αντιδράσεις του ανθρώπου στο μουσικό ερέθισμα εξαρτώνται άμεσα από την συγκινησιακή επίδραση που ασκεί η μουσική πάνω του, δεδομένου ότι η μουσική κατακλύζει με αμεσότητα τον ανθρώπινο ψυχισμό, αφού δε διαμεσολαβούν αισθητικά ή νοητικά σύμβολα όπως χρώματα και λέξεις.
Τα μουσικά έργα που μελετήθηκαν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα σε σχέση με την επίδρασή τους στην ανθρώπινη και όχι μόνο ψυχοφυσιολογία είναι εκείνα του Μότσαρτ. Έρευνες και μελέτες έγιναν πολλές και άλλες βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη. Για το ποιος ήταν αυτός ο σπουδαίος μουσικός θα ήταν κοινότυπο να επαναλάβουμε. Βιογραφίες του, μελέτες και πονήματα έχουν γραφτεί και εκδοθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης από μουσικούς και μουσικολόγους, ενώ το έργο του έχει τιμηθεί σε πάμπολες εκδηλώσεις και αφιερώματα, ειδικά τη φετινή χρονιά η οποία χαρακτηρίστηκε ως έτος Μότσαρτ με αφορμή τα 250 χρόνια από τη γέννησή
του. Ωστόσο, αξίζει να αναφέρουμε τα όσα έγραψε ο Melhior Grimm, συγγραφέας και διπλωμάτης, ο οποίος δημοσίευε για 40 χρόνια, μεταξύ 1753 και 1793, σε άρθρα του στο περιοδικό «Βιβλιογραφική – Φιλοσοφική και Κριτική Αλληλογραφία» εντυπώσεις από την επιστημονική, καλλιτεχνική – και κοινωνική ζωή του Παρισιού, όπου ζούσε.
Την 1η Δεκεμβρίου 1763 έγραψε σε ένα άρθρο του: « Τα πραγματικά θαύματα είναι τόσο σπάνια, ώστε μπορεί κανείς να μιλάει γι’ αυτά, μόνο όταν έχει ζήσει ένα. Ένας επαγγελματίας μουσικός από το Salzburg με το όνομα Λεοπόλδος Μότσαρτ έφτασε πρόσφατα εδώ με δύο πολύ γλυκά παιδιά. Η εντεκάχρονη κόρη του Μαρία –Άννα παίζει εντυπωσιακό πιάνο. Αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα και δυσκολότερα κομμάτια με αξιοθαύμαστη ευχέρεια.
Ο Αδελφός της που θα γίνει τον επόμενο Φεβρουάριο 7 ετών, είναι τόσο ασυνήθιστο παιδί θαύμα, ώστε να μην μπορεί να πιστέψει κανείς αυτά που βλέπουν τα μάτια του και αυτά που ακούνε τα αυτιά του.
Αυτό το παιδί δεν δυσκολεύεται να παίξει με απόλυτη ευχέρεια τα δυσκολότερα κομμάτια, με χέρια που μόλις καλύπτουν μια έκτη(έξι πλήκτρα).
Είναι τελείως απίστευτο να το βλέπεις για μια ολόκληρη ώρα να παίζει πιάνο από μνήμης και να αφήνεται στην έμπνευση της ιδιοφυϊας του και σε πλήθος γοητευτικών ιδεών, τις οποίες επιπλέον ξέρει να παρουσιάζει με γούστο και σωστή σειρά.
Διαβάζει άνετα όλες τις παρτιτούρες που του δίνουν. Συνθέτει με αξιοθαύμαστη ευχέρεια, χωρίς να χρειάζεται να βρεθεί μπροστά στο πιάνο για να αναζητήσει τις συγχορδίες.
Του έδωσα ένα δικό μου μενουέτο και τον παρακάλεσα να γράψει την φωνή του Μπάσου. Το παιδί πήρε την πένα και έβαλε, χωρίς να πάει στο πιάνο, το μπάσο κάτω από την μελωδία του Μενουέτου. Αυτό το παιδί θα με τρελάνει αν συνεχίσω να το ακούω».
Πριν από 250 χρόνια ο Μότσαρτ δε θα μπορούσε να συλλάβει τη συμβολή του στη μουσικοθεραπεία όταν στην Όπερα Μαγικός Αυλός, έβαζε μουσική στα λόγια του Tamino για να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της φωνής ενός μουσικού οργάνου του Αυλού που του έδωσε η Βασίλισσα της Νύχτας για να απελευθερώσει την κόρη της και μετέπειτα αγαπημένη του. «….Πόσο μεγάλη είναι η μαγική σου δύναμη Φλάουτό μου! Ακόμη και τα άγρια θηρία φθάνουν γύρω με χαρά»
Αν ζούσε ο συνθέτης του Μαγικού Αυλού, δεν θα μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του, όταν θα ερχόταν πρόσωπο με πρόσωπο με τις εφαρμογές της μουσικής του στην Ιατρική και στην ψυχοθεραπεία.
Το 1993 μια ερευνητική ομάδα αποτελούμενη από τους Gordon Shaw, Frances Rauscher και Katherine Ky, δημοσιεύει μια εντυπωσιακή μελέτη στο έγκυρο περιοδικό ΄΄ Nature΄.Το ζητούμενο ήταν να εξεταστεί εάν και κατά πόσο η μουσική του Μότσαρτ και συγκεκριμένα η Σονάτα K.V. 448, μπορούσε να αυξήσει τη γνωστική ικανότητα. Στην έρευνα αυτή χρησιμοποιήθηκαν 36 φοιτητές που χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Οι ομάδες αυτές θα έπρεπε να βρεθούν στις εξής αντίστοιχες καταστάσεις για 10 λεπτά. Η πρώτη ομάδα θα έπρεπε να ακούσει την συγκεκριμένη σονάτα K.V. 448 του Mozar. Η δεύτερη ομάδα θα άκουγε μια κασέτα με οδηγίες χαλάρωσης και τέλος η Τρίτη ομάδα θα έπρεπε να παραμείνει μέσα στην αίθουσα σε πλήρη ησυχία. Μετά τα 10 λεπτά όλοι οι φοιτητές εξετασθήκαν για την χωροχρονική τους αντίληψη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πρώτη ομάδα των φοιτητών που είχε ακούσει την σονάτα υπερτερούσε κατά πολύ από τις άλλες ομάδες.
Οι έρευνες και τα αποτελέσματα συνεχίστηκαν και συνεχίζονται έως και τώρα σε διάφορα Πανεπιστήμια.
Μια όμως από τις πλέον ενδιαφέρουσες ιατρικές ανακοινώσεις σε σχέση πάντα με την μουσική του Mozart και ιδιαίτερα με την πολυσυζητημένη σονάτα αφορά την επίδραση (της Μουσικής) στην επιληψία. Στη σχετική μελέτη επί 29 ασθενών που παρουσίαζαν επιληπτικά επεισόδια παρατηρήθηκε και επικυρώθηκε από την ανάλυση του ηλεκτοεγκεφαλογραφήματος ότι οι 23 από τους 29 είχαν μειωμένη επιληπτική δραστηριότητα, όταν άκουγαν την συγκεκριμένη Σονάτα. Για να καθορισθεί η χρονική διάρκεια της ευεργετικής επίδρασης της Μουσικής του Μότσαρτ μελετήθηκε η περίπτωση ενός οχτάχρονου κοριτσιού με μια δύσκολη και δισεπίλυτη μορφή επιληψίας (σύνδρομο Lennox-Gastaut).Η συγκεκριμένη σονάτα για δύο πιάνα σε Ρε μείζονα του Μότσαρτ K.V448 παιζόταν κάθε 10 λεπτά ανά ώρα, για όσες ώρες ήταν το κοριτσάκι ξύπνιο. Στο τέλος της περιόδου εγρήγορσης ο αριθμός των κλινικών επεισοδίων είχε πέσει από 9 επιληπτικά επεισόδια στις πρώτες τέσσερις ώρες σε ένα επιληπτικό επεισόδιο στις τέσσερις τελευταίες ώρες. Η διάρκεια των επεισοδίων, σε δευτερόλεπτα, έπεφτε από τα 317 στα 178. Την επόμενη μέρα , ο αριθμός των επεισοδίων περιοριζόταν στα δύο μέσα σε οκτώ ώρες.
Κάποιες ακόμη πρακτικές εφαρμογές είναι:
Στα Μοναστήρια της Βρετάνης οι μοναχοί συνηθίζουν να παίζουν μουσική στα ζώα τα οποία φροντίζουν και περιποιούνται. Έχουν λοιπόν παρατηρήσει ότι οι αγελάδες παράγουν περισσότερο γάλα και σε καλύτερη πυκνότητα, εάν ακούν μουσική του Mozart.
Στο Νοσοκομείο ΄΄ Saint Agnes΄΄ της Βαλτιμόρης οι ασθενείς της μονάδας εντατικής θεραπείας ακούν μουσική του Mozart. Ο διευθυντής της μονάδας dr. Raymond Bagr αναφέρει ότι η μισή ώρα ακρόασης αυτής της μουσικής προκαλεί τα ίδια αποτελέσματα με 10 mlg Valium.
Στην Πόλη Edmonton του Καναδά ακούγεται στους δρόμους του κέντρου μουσική Mozart με σκοπό να χαλαρώνει τους περαστικούς. Εκ των υστέρων παρατηρήθηκε ότι στην περιοχή έχουν μειωθεί οι δοσοληψίες ναρκωτικών.
Αλλά και στο χώρο της εκπαίδευσης υπάρχουν μελέτες για την ευεργετική επίδραση της μουσικής του Μότσαρτ και όχι μόνο. Στο ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο η μουσικοθεραπεία σε ιδιαίτερες ομάδες του μαθητικού πληθυσμού έδειξε ότι προσφέροντας ένα μη λεκτικό μέσο επικοινωνίας μπορεί να πλησιάσει ευκολότερα τους μαθητές αυτούς, να τους αντιμετωπίζει και ως ξεχωριστή οντότητα και ως μια ομοιογενή ομάδα συμμετεχόντων ακροατών.
Το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα , το οποίο στηρίζει εν πολλοίς την προοπτική του στην ενίσχυση του ψυχοπαιδαγωγικού του ρόλου μπορεί να αξιοποιήσει τα πορίσματα της μουσικοθεραπείας, αλλά και το έμψυχο υλικό της εκπαίδευση, τους καθηγητές όλων των ειδικοτήτων και κυρίως τους μουσικούς, ώστε να στηρίξει γνωστικά και κυρίως ψυχοσυναισθηματικά τους μαθητές. Η μουσική καταρρίπτει τις διαχωριστικές γραμμές που οριοθετούν τους ρόλους δάσκαλος – μαθητής και τους καθιστά μια ομάδα ανθρώπων που μοιράζονται μια έντονη συγκινησιακή εμπειρία με αποτέλεσμα να επικοινωνούν καλύτερα στο επίπεδο της μουσικής ευαισθησίας, η οποία ενυπάρχει σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς ανώτερους και κατώτερους και δε σχετίζεται με τη νοημοσύνη ή την αντιληπτική ικανότητα και διακρίνεται από τη μουσική επιδεξιότητα, η οποία αποτελεί στόχο της μουσικής ως γνωστικό αντικείμενο.
Οι εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων με την κατάλληλη εκπαίδευση από εξειδικευμένους μουσικούς, αφού οι ίδιοι μυηθούν στα ευεργετικά μυστικά της μουσικής προσφοράς, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη μουσική για να βοηθήσουν τους μαθητές τους να ενεργοποιούν περισσότερο τη φαντασία τους, να επικεντρώνουν την προσοχή τους σε συγκεκριμένες δραστηριότητες, να γνωρίζουν καλύτερα τον εαυτό τους, να αποκτούν μια πιο σαφή και ολοκληρωμένη αντίληψη του εξωτερικού κόσμου, να εκφράζουν με μεγαλύτερη άνεση τα συναισθήματά τους, να συμμετέχουν ενεργά στη ζωή τους , να επικοινωνούν αποτελεσματικότερα, και να επιλύουν ευκολότερα τα προβλήματά τους.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Δόσος Γ. «W.A.Mozart. Η Ζωή, το έργο, η εποχή του». Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος1989
2. DURING I. “O Αριστοτέλης», Εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ 1994.
3. KIRK G.S.-RAVEN S.E.-SCHOFIELD M. “Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι». Εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ 1988.
4. Μακρής Ι., Μακρή Δ. « Εισαγωγή στην Μουσικοθεραπεία» Εκδόσεις Γρηγόρης 2003
5. Μόδης Θ. «Προβλέψεις. Προσεγγίζοντας επιστημονικά τα προμηνύματα του αύριο». Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης 1996
6. Παπαδόπουλος, Μ. (2000). Μουσικοθεραπεία , Αθήνα: Πήγασος
7. Πρίνου- Πολυχρονιάδου Λ.(Ψυχολόγος, Mουσικοθεραπεύτρια) «Τι είναι η μουσικοθεραπεία» Άρθρα από το Διαδύκτιο 2006
www.peemede.gr
8. Σακαλάκ Η. « Μουσικές Βιταμίνες» Εκδόσεις Νάκας 2002

Η ΑΚΡΟΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ
Λέκκας Σταμάτης Καθηγητής ΠΕ 16.01
Σίγουρα όλοι μας έχουμε διερωτηθεί αν είναι σημαντική η μουσική, και πόσο, στην γενικότερη εκπαίδευση των παιδιών.
Ξέρουμε όλοι ότι τα παιδιά είναι ένας εύπλαστος κόσμος. Και η μουσική με την όποια της μορφή , μπορεί να παίξει ένα καθοριστικό ρόλο στην δόμηση του συναισθηματικού κόσμου τους.
Μέσω της μουσικής, τα παιδιά μπορούν να εκφράσουν συναισθήματα , θετικά ή αρνητικά και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα στο να δημιουργήσουν μια, ίσως πιο ισορροπημένη προσωπικότητα.
Για να τα κάνουμε όμως όλα αυτά πραγματικότητα χρειάζεται να βάλουνε σωστούς στόχους.
Ποιοι λοιπόν θα πρέπει να είναι οι στόχοι μας στους οποίους θα πρέπει με επιτυχία να θέσουμε στο εκπαιδευτικό μας έργο και έπειτα στην τάξη μας και στους μαθητές μας ;
Μια όμορφη αλλά και παιδαγωγικά εφικτή απάντηση παίρνουμε από το Βιβλίο « Δημιουργική Μουσική Αγωγή για τα παιδιά μας» τις Λένιας Σέργη εκδόσεις GUTENBERG 2000 στην σελ 3.
Λέει λοιπόν:
« Στόχος μας είναι η ευχαρίστηση που παίρνουν από την μουσική, η ευαισθησία που αναπτύσσεται σ΄ αυτά μέσω της μουσικής και η πειθαρχία που αποκτούν από τη συμμετοχή τους στις μουσικές δραστηριότητες που έχουν ως αποτέλεσμα να τα βοηθήσουν να μεγαλώσουν περισσότερο ευτυχισμένα, περισσότερο ώριμα και έτοιμα να πράξουν το ρόλο τους στην κοινωνία»

Με αυτή λοιπόν την στοχοθεσία μπορούμε να επιτύχουμε κάτι σημαντικό. Τα παιδιά να αγαπήσουν τη μουσική και ίσως κάποια από αυτά να σκεφτούν ότι μπορούν να μην μένουν στις αυλές της αλλά και να μπουν στο κύριο σπίτι αποκτώντας για την μουσική μια πιο βαθύτερη αντίληψη.

Ας απομονώσουμε τώρα κάποιες φράσεις από αυτές που ακούσαμε από τους Στόχους όπως:
Η ευχαρίστηση που παίρνουν
Η ευαισθησία που αναπτύσσεται
Η πειθαρχία που αποκτάται από την συμμετοχή

Θα δούμε ότι όλα αυτά και σε συνδυασμό με την ομαδική εργασία μέσα στην τάξη θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να γνωρίσουν την επιτυχία . Και αυτό, σιγά-σιγά, θα τους δώσει κάτι σημαντικό που είναι η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση.
Και όταν μάλιστα ένας μαθητής παρουσιάζει συναισθηματικά συμπλέγματα, η επιτυχία που θα κατορθωθεί, όσο μικρή και να είναι, θα του δώσει την αυτοπεποίθηση για να μπορέσει να βγάλει το φως και να παρουσιάσει τις πραγματικές ικανότητές του.
Σαφώς οι έννοιες αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση θα μπορούσαν να ήταν από μόνες τους ένας σοβαρός τίτλος σεμιναρίου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ας αναλογισθούμε μόνο την σημαντικότητα αυτών των εννοιών μέσα από τα δικά μας βιώματα και σε σχέση με τη μουσική εκπαίδευση.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

Η Μουσική ακρόαση μέσα στην σχολική τάξη είναι μια πονεμένη ιστορία.
Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα μέσα στην σχολική τάξη είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι είναι η μουσική ακρόαση. Όλοι θα έχουμε απογοητευθεί ή και εκνευριστεί που τα παιδιά μας γελάνε όταν τους βάζουμε να ακούσουν μια άρια από μια Σοπράνο. Αυτό που ακούνε τα παιδικά , ανεκπαίδευτα αυτιά τους είναι μια Γυναίκα η οποία ουρλιάζει λες και της τραβάνε τα μαλλιά.
Και τότε εμείς για να περισώσουμε το γόητρο του συνθέτη , αλλά και του ερμηνευτή, συννεφιάζουμε ,αγριεύουμε, τους μαλώνουμε επιθετικά, λες και φταίνε αυτά που όταν ακούνε κλασική μουσική δυσανασχετούν με τον όποιο τρόπο τους έλθει εκείνη τη στιγμή.
Θα πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ότι η μουσική ακρόαση δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Με ποιο απλά λόγια, η μουσική ακρόαση ενός έργου μέσα στη σχολική τάξη δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως εύκολη λύση για να ροκανίζουμε την διδακτική ώρα. Το μόνο το οποίο μπορούμε να καταφέρουμε με μεγάλη ευκολία είναι να δημιουργήσουμε τις λάθος προϋποθέσεις προσέγγισης αυτών των κειμένων που άντεξαν , αντέχουν και θα αντέχουν στους αιώνες.
Θα πρέπει να την θεωρήσομε ως σημαντικό εργαλείο της δουλειάς μας, μέσω της οποίας μπορούμε να δώσουμε την μεγάλη ευκαιρία τους μαθητές μας να εκφραστούν μέσα από κάποιους τρόπους που θα αναφέρουμε πιο κάτω. Και κάτι ακόμα. Δικαίωμα στην διεύρυνση του ακουσματικού τους ορίζοντα έχουν όλοι και τα παιδιά των χωριών και τα παιδιά των Πόλεων.
Εμείς ως εκπαιδευτικοί και ως παιδαγωγοί με σκοπούς όπως την ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Με την ανάπτυξη της κριτικής , συγκριτικής και δημιουργικής σκέψης και με εφόδιο την μουσική και τις μεγάλες δυνατότητές της, μπορούμε να εξωτερικεύσουμε τη σπίθα της δημιουργικότητας , να την πολλαπλασιάσουμε και να την κάνουμε φλόγα.
Μην ξεχνάμε ότι με την ανάπτυξη της δημιουργικής δυνατότητας των μαθητών μέσα από τις διάφορες ευκαιρίες που υπάρχουν ή που εμείς θα επινοήσουμε θα αναπτύξουμε σε αυτούς την έμπνευση που αυτό θα τους οδηγήσει στην ανακάλυψη νέων δυνατοτήτων, επαφών , σχέσεων και εμπειριών.


ΣΕ ΤΙ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ;

Αποσκοπεί στο να βοηθήσει το παιδί να αποκτήσει σταδιακά την απαιτούμενη ακουστική ευαισθησία για να διακρίνει διάφορους ήχους φυσικούς- Τεχνικούς και να καλλιεργήσει και να αναπτύξει την ακουστική του ικανότητα, έτσι που να επιδιώκει να την ακούει.
Για να μπορέσουν όμως τα παιδιά ν΄ αναπτύξουν την δεξιότητα της ακρόασης θα πρέπει:
Να συγκεντρώνονται
Να αντιλαμβάνονται αυτό που ακούνε
Να θυμούνται αυτό που άκουσαν.

Να συγκεντρώνονται: Να τους κινήσουμε το ενδιαφέρον σε αυτό που ακούνε.
Να αντιλαμβάνονται αυτό που ακούνε: Να αναγνωρίζουν αρχικά και να διακρίνουν τους ήχους για να αποκτήσουν σταδιακά ηχητικό απόθεμα. Π.χ ήχοι που είναι κοντά – μακριά , ψηλοί ήχοι χαμηλοί ήχοι, ήχοι μεγάλης και μικρής διάρκειας, ένταση, χροιά του ήχου.
Να θυμούνται αυτό που άκουσαν: Αν επιτευχθούν τα παραπάνω θα είναι πιο εύκολο να θυμούνται αυτό που άκουσαν.

Τι μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές μας να γίνουν ενεργητικοί ακροατές της μουσικής ;

Το ηχητικό περιβάλλον:
Να ακούσουν τους ήχους γύρω τους και να τους ενθαρρύνουμε να προσέχουν τους ήχους της καθημερινής ζωής. Τους ήχους αυτούς να μην τους ακούνε μόνο , αλλά να τους αναλύουν , να τους κρίνουν και να τους ταξινομούν σε ήχους δυνατούς, σιγανούς, ψηλούς, χαμηλούς, ωραίους ήχους που θέλουν να κρατήσουν και σε άλλους που δεν τους αρέσουν.
Οι δικές τους μουσικές δημιουργίες :
Είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ακούνε με προσοχή τους ήχους που παράγουν είτε με την φωνή τους ή φωνή και ηχογόνα αντικείμενα και ύστερα τους δικούς τους ήχους σε συνδυασμό με τους ήχους που παράγονται από άλλα παιδιά.
Αυτός ο τρόπος , αυτή η ιδέα είναι ένας αρχικός –βιωματικός τρόπος εκτέλεσης του ομαδικού τραγουδιού και της συνεργασιμότητας. Για τον σκοπό αυτό χρειάζεται συνεχής υπενθύμιση και μεγάλη επιμονή από τον καθηγητή για να αναπτύξουν τα παιδιά την σημαντική δεξιότητα της ακρόασης, γιατί πολλές φορές όταν παίζουν ένα όργανο και ειδικά φλογέρες , προσπαθούν μόνο να παράγουν μουσικούς ήχους χωρίς να καταβάλλουν προσπάθεια να τους ακούσουν. Γι΄ αυτό πρέπει οι μαθητές να ενθαρρύνονται να ακούν πρώτα την ποιότητα του ήχου που παράγουν. Επίσης όταν οι μαθητές τραγουδούν απλά εναρμονισμένα τραγούδια θα πρέπει να ενθαρρύνονται να ακούνε προσεκτικά ότι τραγουδούν και οι συμμαθητές τους.
Καλό είναι κάποιες φορές να ηχογραφούμε αυτό που παρουσιάζουν τα παιδιά σε μία εκδήλωση και μετά να το κουβεντιάζουμε μαζί τους.
Η ζωντανή μουσική που παίζει ο δάσκαλος, άλλα παιδιά ή μουσικοί που τους επισκέπτονται: Από την αρχή της σχολικής τους ζωής τα παιδιά πρέπει να συνηθίσουν να ακούνε τον καθηγητή όταν τραγουδά ή όταν παίζει σε μουσικό όργανο διάφορα τραγούδια.Πρέπει ακόμα να συνηθίσουν από νωρίς να ακούνε το τραγούδι των συμμαθητών τους ή το παίξιμο τους σε μουσικά όργανα είτε στην σχολική τάξη είτε σε κοινές σχολικές εκδηλώσεις.

ΑΚΡΟΑΣΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Ή ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ ΔΙΣΚΟ Ή C.D
Υπάρχουν ποικίλοι τρόποι με τους οποίους κάποιος μπορεί να προσφέρει μια μουσική ακρόαση στους μαθητές τους.
Πότε όμως μια ακρόαση μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένη; Όταν ο εκπαιδευτικός γνωρίζει καλά τη μουσική που προσφέρει στους μαθητές του και όταν έχει αποφασίσει τα σημεία του έργου στα οποία θα καθοδηγήσει τα παιδιά.(Με απλά λόγια τίποτα δεν μπορεί να είναι τυχαίο).





ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ;

Βασικά θέματα του έργου

Κάθε μουσικό έργο έχει ένα θέμα , ένα μουσικό μοτίβο την λεγόμενη κεντρική ιδέα το οποίο είναι ευδιάκριτο και με κάποιες παραλλαγές παρουσιάζεται κατά την διάρκεια της μουσικής εκτέλεσης. Σημαντικό είναι χωρίς αρχικά να μπούμε σε ορισμούς επιστημονικούς που θα κουράσουν αλλά και να φοβίσουν τους μαθητές, με απλούς τρόπους να τους δώσουμε να καταλάβουν τι είναι πρακτικά αυτό το θέμα. Ένας λοιπόν απλούστατος τρόπος είναι να παίξουμε στους μαθητές μας στο όργανο θέματα από συμφωνικά έργα που σίγουρα γνωρίζουν. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το θέμα από την 5η Συμφωνία του Μπετόβεν.
Ενορχήστρωση του έργου
Τον τρόπο που είναι κατασκευασμένο το έργο
Τα σημεία δυναμικής του έργου
Την Ρυθμική αγωγή του έργου.

Με ποιους τρόπους μπορούν οι μαθητές να εκφραστούν ακούγοντας ένα μουσικό έργο;

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούν οι μαθητές να εκφραστούν με αφετηρία την επιλογή κάποιων μουσικών αποσπασμάτων.
Eπιτρέψτε μου να σας αναφέρω κάποιους τρόπους τους οποίους δουλέψαμε με τους μαθητές μέσα στην σχολική τάξη.
Με τον Γραπτό λόγο(Δημιουργική Γραφή)
Να ζωγραφίσουν αυτό που ακούνε
Να συνδυάσουν την ακρόαση με την κίνηση
Να συνδυάσουν την ακρόαση με δραματοποίηση (Δημιουργία Μύθου-Ρόλων και Περιβάλλοντος Δράσης)
Σημαντικός παράγοντας σε κάθε ένα από τους παραπάνω τρόπους είναι να αφήσουμε τα παιδιά ελεύθερα, να
εκφραστούν και επίσης να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι εδώ , δεν υπάρχει σωστό και λάθος.
Με άλλα λόγια τους ενθαρρύνουμε με στόχο να ενεργοποιήσουν την φαντασία τους , τις αισθήσεις τους , για να μπουν σε μια κατάσταση δημιουργικής εγρήγορσης. Κοινή αρχή σε όλες αυτές τις προτάσεις έκφρασης θα μπορούσε να είναι ένα ερωτηματολόγιο με δύο μόνο ερωτήσεις:
Ερώτηση 1η: Πως αισθάνεσαι πριν το μάθημα; (Η ερώτηση αυτή απαντάτε αμέσως μόλις μπούμε μέσα στην τάξη)
Ερώτηση 2η : Πως αισθάνεσαι τώρα; (Το ερώτημα αυτό το απαντούν οι μαθητές μετά το τέλος της δραστηριότητας , λίγο πριν το τέλος της διδακτικής ώρας).
Θα πρέπει επίσης να πούμε ότι το ερωτηματολόγιο αυτό θα μπορεί να διανθιστεί και με άλλες ερωτήσεις που κατά την γνώμη μας θα μας δώσουν μια καλύτερη συναισθηματική εικόνα της τάξης.
Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας ότι όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τις μουσικές ακροάσεις έργων, το βρίσκουν δύσκολο να καθίσουν και να ακούσουν προσεκτικά
Γι αυτό……
Θα πρέπει να συνδυάζουμε τις ακροάσεις με άλλες δραστηριότητες.
Τα παιδιά θα μπορούσαν αρχικά και πιο σύνθετα αργότερα να συνοδεύουν την μουσική που ακούνε με κατάλληλα κρουστά όργανα όχι καθορισμένου τονικού ύψους όπως (ντέφια, τρίγωνα, Κύμβαλα κ.λπ). Με αυτό τον τρόπο οι μικροί ακροατές από παθητικοί ακροατές γίνονται ενεργοί , συμμετέχουν στο συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα αλλά γίνεται και κάτι πιο σημαντικό…..Μπορούν μέσα από την Βιωματική προσέγγιση και την ομαδοκεντρική διαδικασία να επιλέξουν τα κατάλληλα συνοδευτικά οργανάκια που θα ταιριάζουν περισσότερο στην δυναμική του έργου.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημάνουμε την σημαντικότητα της δραματοποίησης του μουσικού έργου σε συνδυασμό των μουσικών οργάνων με τις κινήσεις του σώματος.
(Φαντασθείτε οι μαθητές να ακούνε μια Marcia Triomfale Tannhauser και ένα πένθιμο εμβατήριο. Και τι μπορεί να κάνουν π.χ. σε μια παρέλαση με αφετηρία το άκουσμα σε συνδυασμό με τα κρουστά τους μουσικά όργανα.)
Τι επιτυγχάνουμε:
α) την ακουσματική τους ενσωμάτωση με το έργο
β) την ρυθμική προσέγγιση που θα αισθανθούν βαδίζοντας και
παίζοντας ρυθμικά.

Ένα άλλο σημαντικό εργαλείο στην ακρόαση είναι και το οπτικό υλικό το οποίο θα μπορούσε να προβληθεί παράλληλα με το άκουσμα.
ΑΚΡΟΑΣΗ +ΟΠΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟΥ
Χρήση εικόνων
slides
Βιντεοταινίες ειδικά όταν η μουσική είναι Περιγραφική.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ;
Ακούν το έργο ή απόσπασμα του έργου που θα επεξεργασθούμε μερικές φορές.
Κάθε φορά η προσοχή τους θα πρέπει να στρέφεται σε διαφορετικά στοιχεία του έργου.
Έτσι σιγά –σιγά οι μαθητές ανακαλύπτουν στο έργο και νέα στοιχεία τα οποία θα τους οδηγήσουν στην ικανοποίηση, τη χαρά και την αισθαντική συγκίνηση που προσφέρει η μουσική.
Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να γνωρίζει ότι η ακρόαση έργων μουσικής πρέπει να γίνεται με τρόπο φυσικό και αβίαστο, έτσι που να προκαλεί το ενδιαφέρον των παιδιών και να μην γεννά την ανία και την αποστροφή.

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΠΕΙΔΗ:

παρακινεί σε κίνηση
δημιουργεί καθαρή και σαφή ψυχική διάθεση
έχει μελωδίες που εύκολα τραγουδιούνται
συνδυάζει όμορφα ηχοχρώματα
συνδυάζεται με μια ιστορία ή φέρνει ένα μήνυμα.

Εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να είναι ενημερωμένος για την ποικιλία της μουσικής που ακούγεται στο περιβάλλον των παιδιών όπως η λαϊκή μουσική, η παραδοσιακή μουσική, η ποπ μουσική, κ.λπ .
Όλα αυτά είναι καλό να ακούγονται μέσα στην τάξη με κριτικό και συγκριτικό πνεύμα και να ξεχωρίζουν το έργο ποιότητας από το ασήμαντο και κακότεχνο.
Κυρίες και Κύριοι
Πιστεύω ότι σας είπα αρκετά που τα περισσότερα από αυτά έχουν δοκιμαστεί με μικρή ή μεγάλη επιτυχία μέσα στην σχολική τάξη.
Πριν όμως σας ευχαριστήσω για την υπομονή σας , θα ήθελα να κλείσω με ένα προβληματισμό.
« Ποιος τελικά είναι ο σκοπός όλης αυτής της διαδικασίας που συνοπτικά σας ανέφερα:»
Και απαντώ:
Σε καμία περίπτωση λοιπόν δεν επιδιώκω οι μαθητές μου να αναθεματίσουν το οποιοδήποτε είδος μουσικής και να ακούνε μόνο αυτό που ονομάζουμε Κλασική Μουσική.
Αλλά μια και στις ηλικίες αυτές ασχέτως το τι ακούνε τα παιδιά δεν έχουν ακόμα καταλήξει στο ακριβές είδος που απόλυτα τους εκφράζει, είναι μια ευκαιρία μέσα στην ακουστική γκάμα που δημιουργούνε να βάλουμε και εμείς κάποια στοιχεία αυτής της μουσικής.
Όμως ούτε αυτό είναι ο βασικός σκοπός.
Ο βασικός σκοπός είναι πιο γενικός και είναι η συμβολή μας στην συναισθηματική εκπαίδευση.
Η συναισθηματική εκπαίδευση αναφέρεται σε όλες τις ικανότητες που αποτελούν τη συναισθηματική νοημοσύνη. Δηλαδή να αναπτύξουμε την ικανότητα του ατόμου να εκφράζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του , να αντιμετωπίζει δημιουργικά τις αντιξοότητες και να επιδεικνύει κατανόηση προς άλλους.
Η συναισθηματική νοημοσύνη περιλαμβάνει ιδιότητες όπως αυτογνωσία, αυτοπεποίθηση, αυτοέλεγχο.
Τις παραπάνω ιδιότητες αλλά και άλλες όπως η δημιουργική φαντασία , η αυτοεκτίμηση, σε συνδυασμό με την βιωματική έκφραση μπορούμε πιστεύω να πάμε μαζί με τους μαθητές μας ένα βήμα πιο κάτω.
Να γνωρίσουμε και να γνωριστούμε με αυτές τις ψυχές που τόσο μας έχουν ανάγκη, αλλά και εμείς τους έχουμε ανάγκη. Αμφίδρομη η σχέση.
Ας μη λησμονούμε ότι κρατάμε στα χέρια μας ανθρώπινες ψυχές. Κρατάμε τις ελπίδες και τους οραματισμούς της αυριανής κοινωνίας.
Ο κάθε ένας από εμάς ας καταθέσει στο ταμιευτήριο που ονομάζεται παιδική ψυχή τα αποθέματά του, με αγάπη , με ενδιαφέρον, με χαμόγελο και που ξέρεται αύριο όταν συναντήσετε αυτές τις ψυχές στο δρόμο να σας πουν ένα ευχαριστώ με ένα χαμόγελο.




Βιβλιογραφία
 Coleman, Daniel(1998) Η συναισθηματική νοημοσύνη. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα
 Δανασσής –Αφεντάκης, Α. (1997), Εισαγωγή στην Παιδαγωγική Αθήνα : Ελληνικά Γράμματα
 Miller, B (2003), Χτίζοντας καλύτερη σχέση με τα παιδιά στην τάξη. Ν.Σμύρνη: Εκδόσεις Ελληνικό Ινστιτούτο Μελέτης και Έρευνας των Δυσκολιών Μάθησης.
 Ματσαγγούρας, Η(200), Ομαδοσυεργατική Διδασκαλία και μάθηση. Αθήνα :Γρηγόρης.
 Χρυσαφίδης, Κ. (2002), Βιωματική- Επικοινωνιακή διδασκαλία. Αθήνα:Gutenberg.
 Σέργη , Λ. (2000), Δημιουργική Μουσική Αγωγή για τα παιδιά μας. Αθήνα :Guyenberg.

ΣΧΕΣΙΟΔΥΜΝΙΚΗ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Από Λέκκα Σταμάτη ΠΕ16.01
Από τη στιγμή που μπαίνουμε μέσα σε μία τάξη που υπάρχουν μαθητές –σπουδαστές- φοιτητές με διαφορετικές κάθε φορά ηλικία, διδάσκουμε.
Η διδασκαλία αυτή θα πρέπει να τονίζω ότι δεν έχει σχέση μόνο με το γνωστικό αντικείμενο αλλά με την παρουσία μας και μόνο με αυτή, μέσα στην τάξη.
Ακόμα και όταν ο εκπαιδευτικός στέκετε ακίνητος αποτελεί το μοντέλο πού μεταδίδει υποσυνείδητα έμμεσα και ανεπίσημα «μαθήματα»
Ένας δάσκαλος για να είναι επιτυχημένος θα πρέπει να αναπτύξει την ικανότητα να διαχειρίζεται αυτά τα υποσυνείδητα- ανεπίσημα μαθήματα μέσα και έξω από την τάξη, για να έχει τον έλεγχο των μηνυμάτων που θέλει να στέλνει στους αποδέκτες μαθητές του.
Τι περιμένουν οι μαθητές μας από εμάς;
Οι μαθητές έχουν το ταλέντο να βλέπουν γρήγορα, πέρα από την αρχική οπτική εντύπωση που σχηματίζουν για εμάς. Αυτά που προσδοκούν από εμάς από τους καλούς δασκάλους είναι:
Δ2
• Ενθουσιασμό
• Προετοιμασία για το μάθημα
• Χιούμορ
• Δικαιοσύνη
• Να αντιμετωπίζονται από εμάς τους εκπαιδευτικούς ως ξεχωριστά άτομα.
Σε μια έρευνα που έγινε σε μαθητές σχολείων της Πάτρας στην ερώτηση ποιος κατά την γνώμη τους είναι ο ενθουσιώδης δάσκαλος, το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων μαθητών επικεντρώθηκε στις παρακάτω απαντήσεις.
Δ3
1. Εκείνος που μπορεί να απαντά κάτι παραπάνω όταν του κάνουμε μια ερώτηση
2. Εκείνος που μπαίνει στο κόπο να φέρνει εποπτικό υλικό μαζί του.
3. Εκείνος που προσθέτει κάτι το οποίο δεν σχετίζεται μεν άμεσα με το θέμα, αλλά το ζωντανεύει
4. Εκείνος που δείχνει ότι του αρέσει το θέμα και του αρέσουμε και εμείς.
Για να υλοποιηθούν όλα αυτά όμως απαιτείτε μεγάλη και συγκροτημένη προετοιμασία.
Τα κλειδιά τώρα, για την επιτυχία του δασκάλου που έχει την τάση να προετοιμάζεται υπερβολικά είναι:
• Η προθυμία του να βρίσκει τρόπους να συνοψίζει αυτά που πρέπει να καλύψει και
• Η επιλογή των κύριων σημείων που πρέπει να καλύψει σε βάθος παράλληλα με την απάλειψη των ασήμαντων σημείων.
Σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της παραδοσιακής Παιδαγωγικής επιστήμης( Γεωργούλης, 1974), σε κάθε μαθησιακή διαδικασία και, επομένως, και στη διαδικασία διδασκαλίας του γνωστικού αντικειμένου της Μουσικής, εμπλέκονται τρεις παράγοντες: Δ4
• Ο Εκπαιδευτικός, που επιδιώκει την επιτυχή μετάδοση του μορφωτικού υλικού και λειτουργεί ως πομπός στα πλαίσια της διαπροσωπικής επικοινωνίας.
• Ο μαθητής, ο οποίος ως δέκτης επιχειρεί να αναμορφώσει το μορφωτικό αγαθό
• Το γνωστικό αντικείμενο, δηλαδή το κεφάλαιο της ειδικής γνώσης, που μεταδίδεται από τον πομπό- διδάσκοντα και προσλαμβάνεται από τον δέκτη μαθητή.
Μέσα από την αλληλοσυσχέτιση των τριών αυτών παραγόντων, οι οποίοι συνιστούν το επονομαζόμενο στο χώρο της παραδοσιακής Παιδαγωγικής «Διαδικό Τρίγωνο» και συνθέτουν μια μορφή οργανωμένης διαπροσωπικής επικοινωνίας, διαμορφώνεται και αναπτύσσεται η διδακτικό-μαθησιακή διαδικασία. Οι σύγχρονες, ωστόσο, κατευθύνσεις της Επιστήμης της Αγωγής αναδεικνύουν τα τελευταία χρόνια τη σημασία ενός τέταρτου στοιχείου, που επηρεάζει καθοριστικά την προαναφερόμενη διαδικασία. Πρόκειται για το λεγόμενο «διδακτικό πλαίσιο» μέσα στο οποίο διαμορφώνεται εξελικτικά η διδασκαλία και από το οποίο αυτή επηρεάζεται. (Σχήμα1) Δ5
Δ6 Ως βασικά συστατικά του διδακτικού πλαισίου κατά τον Η. Ματσαγγούρα θεωρούνται:
1. Το σύνολο των διαπροσωπικών σχέσεων που αναπτύσσονται ανάμεσα στους μαθητές καθώς και μεταξύ των μαθητών (ως μεμονωμένων ατόμων ή ως ομάδας) και του εκπαιδευτικού. Οι διαπροσωπικές αυτές σχέσεις επηρεάζουν τη διδακτικο-μαθησιακή διαδικασία θετικά ή αρνητικά, γιατί διαμορφώνουν μέσα στο περιβάλλον της τάξης ένα κλίμα που είτε ενισχύει είτε αποδυναμώνει τη δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ του εκπαιδευτικού μουσικής και των μαθητών του. Στην παραδοσιακή διδακτική πράξη η προσωπικότητα του εκπαιδευτικού επιχειρεί να επιβληθεί ως « αυθεντία» στη συνείδηση των μαθητών, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο ένα αρνητικό ανταγωνιστικό κλίμα ή επικοινωνιακό χάσμα. Στη σύγχρονη διδακτική πράξη προβάλλεται περισσότερο ο ενισχυτικός, ενθαρρυντικός ρόλος του καθηγητή μουσικής, ο οποίος βοηθά τον μαθητή κατά την πορεία κατάκτησης της γνώσης και της ανάπτυξης προσωπικών γνωστικών και ψυχοσυναισθηματικών δεξιοτήτων. (Ακρόαση-ενέργεια αξιολόγηση)
2. Ο βαθμός καθοδήγησης της μαθησιακής δραστηριότητας. Στις παραδοσιακές μορφές διδασκαλίας ο εκπαιδευτικός μουσικής επιλέγει το μορφωτικό αγαθό, το παρουσιάζει στους μαθητές, καθορίζει, κατευθύνει και ελέγχει το σύνολο των δραστηριοτήτων των μαθητών του, σύμφωνα με τους στόχους του αναλυτικού προγράμματος του μαθήματος. Σε περισσότερο σύγχρονες μορφές διδασκαλίας ο βαθμός καθοδήγησης της μαθησιακής διαδικασίας από τον εκπαιδευτικό περιορίζεται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Ο εκπαιδευτικός εγείρει το προσωπικό ενδιαφέρον των μαθητών, ενισχύει την αυτενέργεια, αξιοποιεί την συνεργασιμότητα, την ερευνητική και στοχαστικο- κριτική μάθηση.
3. Η αυθεντικότητα της μάθησης. Στη παραδοσιακή διδασκαλία το μορφωτικό αγαθό δεν συνδέεται με το οικείο κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύσσεται η διδακτικο-μαθησιακή διαδικασία και, επομένως δεν μπορεί να προσελκύσει το ενδιαφέρον του μαθητή. Αντίθετα στην σύγχρονη επιστήμη της αγωγής η σύνδεση της γνώσης με πραγματικές καταστάσεις, που εμπίπτουν στο χώρο της μαθησιακής εμπειρίας, καθιστά το μορφωτικό αγαθό ελκυστικό αλλά και λειτουργικά αξιοποιήσιμο. Η αυθεντικότητα της μάθησης διασφαλίζει επίσης την εξέλιξη, βελτίωση και αναπροσαρμογή της γνώσης στα σύγχρονα, κάθε φορά, τεχνολογικά και , ευρύτερα, επιστημονικά δεδομένα, αποτρέποντας με αυτό τον τρόπο την πιθανότητα απαρχαίωσης του γνωστικού υλικού, των διδακτικών μεθόδων και των διδακτικών μέσων που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας.
4. Τα κίνητρα συμπεριφοράς. Ως «κίνητρα νοούνται στο χώρο της Ψυχοπαιδαγωγικής οι δυνάμεις που κατευθύνουν τη συμπεριφορά του ανθρώπου και διακρίνονται σε « εσωτερικά», όταν προέρχονται από εσωτερικές τάσεις του ατόμου(κίνητρα γνώσης, αυτοέκφρασης, αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης , κοινωνικότητας, φυσικών αναγκών) και «εξωτερικά» όταν δημιουργούνται από εξωτερικούς παράγοντες (κίνητρα θετικά με τη χρήση μέσων που προκαλούν ικανοποίηση, όπως είναι η αμοιβή και ο έπαινος, ή κίνητρα αρνητικά με τη χρήση μέσων καταναγκασμού, όπως είναι η τιμωρία). Στο πλαίσιο της διδακτικής πράξης η ενίσχυση των εσωτερικών κινήτρων από τον καθηγητή της μουσικής και η αξιοποίηση των θετικών εξωτερικών κινήτρων διευκολύνουν σε μεγάλο βαθμό την επιτυχή εξέλιξη της μαθησιακής διαδικασίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι εμείς διδάσκουμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο, ανάλογα τα πρότυπα που είχαμε όταν ήμασταν εμείς μαθητές και σπουδάζαμε την επιστήμη της μουσικής. Το ερώτημα όμως είναι ένα άσχετα το πόσο καλά γνωρίζουμε το γνωστικό μας αντικείμενο.
Το μοντέλο διδασκαλίας που ακολουθούμε είναι καλό;
Με άλλα λόγια είμαστε ευχαριστημένοι με τον τρόπο που ενεργοποιούμε τον εσωτερικό πομπό μας με αποτέλεσμα να μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους δέκτες μαθητές μας;
Ας αναρωτηθούμε τώρα όλοι μας πότε για τελευταία φορά κάναμε αυτοαξιολόγηση του εαυτού μας ή καλλίτερα πότε για τελευταία φορά ζητήσαμε από τους μαθητές μας να μας αξιολογήσουν για το εκπαιδευτικό επίπεδο που τους παρέχουμε και τον τρόπο που τους το παρέχουμε;
Όσο και να το ψάξει κάποιος, όλα οδηγούν στην άποψη που λέει πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν στη σχέση που έχει οικοδομηθεί μεταξύ του καθηγητή και του ή των μαθητών του.
Δ 7 (Σχήμα 2)
Στη διαφάνεια αυτή μπορούμε καθαρά να δούμε το μοντέλο της διαπροσωπικής επικοινωνίας που θα πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στον πομπό και στον δέκτη ή τους δέκτες.
Θα πρέπει κάποτε ο εκπαιδευτικός να καταλάβει ότι πέρα από να μάθει στο μαθητή του πότε και πως επιτρέπονται οι πέμπτες παράλληλες, που ηχεί καλλίτερα το βιολοντσέλο ή πόσες σονάτες έγραψε ο Μπετόβεν πρώτο – πρώτο που έχει υποχρέωση να κάνει είναι να πιστέψει καλά μέσα του ότι κάθε παιδί χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη ατομικότητα, η οποία θα πρέπει να είναι σεβαστή.
Ένας μεγάλος εκπρόσωπος της Παιδαγωγικής σκέψης, ο Ζαν –Ζακ Ρουσό αναφέρει πως (Δ8) η αυτενέργεια του παιδιού, η καλλιέργεια του ενδιαφέροντος, η ανάπτυξη των αισθήσεων η οποία οδηγεί στην ανακάλυψη της γνώσης και την εμπέδωση αυτής είναι και θα πρέπει να είναι το βασικό μέλημα του εκπαιδευτικού.
Σε άλλη περίπτωση οδηγούμαστε σε άλλες μορφές εκπαιδευτικής συμπεριφοράς που τις συνοψίζω σε τρεις κατηγορίες:
(Δ9)α) Δεσποτική ή αυταρχική συμπεριφορά, όπου ο δάσκαλος μόνος του και χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή των μαθητών κατευθύνει τη διδασκαλία, όπου δεν διστάζει να απορρίπτει του μαθητές του, να μην τους συμπαραστέκεται ή να τους βοηθά ή ακόμα να υιοθετεί μορφές επικοινωνίας όπου κυριαρχούν η περιφρόνηση, ο σαρκασμός η ειρωνεία.
Όποιος έχει επιλέξει αυτό τον τρόπο συμπεριφοράς καταφέρνει με πολύ μεγάλη ευκολία να ισοπεδώσει την αυτοεκτίμηση του μαθητή μα και κάτι άλλο πολύ χειρότερο να εμπεδώσει αυτό το μοντέλο καλά ο μαθητής του με αποτέλεσμα αν σε περίπτωση που δεν σιχαθεί τη μουσική και τους μουσικούς και γίνει και αυτός μουσικός να διαιωνίζεται αυτή η τερατογένεση.
(Δ10)β) Η ελευθεριάζουσα συμπεριφορά, όπου ο εκπαιδευτικός χαρακτηρίζεται από αδιαφορία για τη συμπεριφορά του μαθητή, είτε από πραγματική του αδιαφορία είτε από πιθανή αδυναμία του να επιβληθεί. Στην περίπτωση αυτή η διδασκαλία οργανώνεται και κατευθύνεται στην ουσία από τους μαθητές με αρνητικές συνέπειες για τους ίδιους, μια και παρόλο που πολλά σχεδιάζονται ελάχιστα πραγματοποιούνται.
(Δ11) γ)Η ρυθμιστική ελεύθερη συμπεριφορά. Αυτή χαρακτηρίζει τον δημοκρατικό δάσκαλο. Η συνεργασία εκπαιδευτικού και μαθητών, η καλή επικοινωνιακή τους σχέση, η παροχή ευκαιριών για μάθηση αλλά και ανάληψη πρωτοβουλιών για τους μαθητές κυριαρχούν. Θετικό κλίμα δημιουργείται, η αυτενέργεια αναπτύσσεται, η επίδοση των μαθητών βελτιώνεται και κλίμα συνεργασίας, αλληλεπίδρασης και αμοιβαίας αποδοχής κυριαρχεί.
(Δ12)
• Σε ποια από τις τρεις αυτές κατηγορίες ανήκουμε;
• Με ποια από τις τρεις αυτές κατηγορίες μπορούμε με τους μαθητές μας να κάνουμε δημιουργική μουσική;
«Να ελαττωθεί ο δάσκαλος να αναδυθεί ο παιδαγωγός, για να μπορέσει να αναδειχθεί και ν ανθίσει το πρόσωπο του παιδαγωγούμενου»
«Ο παιδαγωγός ακούει, είναι ανοιχτός στην παρουσία του άλλου»
Πρέπει να ασκηθεί, να μένει σιωπηλός για να αφήνεται το παιδί να μιλήσει»
«Γινόμαστε ΕΠΙΤΡΕΠΤΙΚΟΙ με τη στάση μας και διευκολύνουμε την ανάπτυξη των παιδαγωγούμενων.

(Δ13)………. Εκείνον δει αυξάνειν
Εμέ δε ελαττούσθαι…. Ιωάννης 3,30




Βιβλιογραφία
Αλαχιώτης,Σ (2002). Για ένα σύγχρονο Εκπαιδευτικό Σύστημα.
Βακαλιός, Θ.(1994). Θέματα Κοιμωνιολογίας της Εκπαίδευσης. Τόμ.ΙΙ. Θεσσαλονίκη
Γεωργούλης, Δ (1974). Γενική Διδακτική. Αθήμα: Παπαδήμας.
Γεωργούσης,Π.Ν. (1989). Ψυχολογία των Μεθόδων Διδασκαλίας. Αθήμα
Γιαννούλης Ν. Ι. (1993) Διδακτική μεθοδολογία, ψυχολιγική Θεμελίωση της διδασκαλίας . Αθήνα
Κασσωτάκης, Μ., Φλουρής, Γ.(2002). Μάθηση και Διδασκαλία. Αθήνα
Ματσαγγούρας,Η .(1999). Θεωρία και πράξη της Διδασκαλίας. Η σχολική τάξη ως χώρος, ομάδα, Πειθαρχία, μέθοδος, Αθήνα. Γρηγόρης.
Κοσμόπουλος. Α, (1995). Σχεσιοδυναμική Παιδαγωγική του Προσώπου. Αθήνα. Γρηγόρης

Επιστολή

Αγαπητοί μου

Μετά από ένα χρόνο και λίγους μήνες, αποφάσισα να κάνω αυτή την προσπάθεια και να φτιάξω αυτό το blog, με τίτλο Μουσικό Σχολείο Πατρών.
Πράγματι πέρασε ένας χρόνος και λίγοι μήνες από την πρώτη ημέρα που μπήκα για πρώτη φορά σ’ αυτό το σχολείο.
Τα συναισθήματα μου είναι ανάμικτα. Όμως ως άνθρωπος που προσπαθεί να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, θα έλεγα ότι αξίζει να είσαι ώρες μέσα στο σε αυτό το σχολείο με τα καλά του και τα κακά του, με τις χαρές του και με τις λύπες του, με τις επιτυχίες του και τις απογοητεύσεις του.
Ο λόγος;
Ένας και μοναδικός. Τα παιδιά , οι μαθητές και οι μαθήτριες , ο ήχος των φωνών τους στο προαύλιο, οι γκρίνιες τους, οι λύπες τους, οι φόβοι τους, οι χαρές τους.
Άλλωστε αυτά και πολλά άλλα θα πρέπει να είναι τα αυστηρά κριτήρια για να αποφασίσει κάποιος να μπει στην εκπαιδευτική οικογένεια.
Ναι !! το χαίρομαι αφάνταστα που υπηρετώ την εκπαίδευση από αυτό το μετερίζι. Όλοι οι τίτλοι έρχονται και φεύγουν. Αρχίζουν και τελειώνουν. Εκείνος όμως ο τίτλος που δύσκολα κάποιος αποκτά, είναι ο τίτλος του δασκάλου.
Ποιου δασκάλου όμως; …..
Αυτού που ο Κ. Παλαμάς είχε γράψει « Σμίλευε δάσκαλε ψυχές» ή ο μεγάλος Καζαντζάκης που είχε πει « δάσκαλος είναι αυτός που κάνει το σώμα του γέφυρα για να περάσουν οι μαθητές του από πάνω του και όταν είναι σίγουρος ότι πέρασαν με ασφάλεια τότε αφήνεται να πέσει χαρούμενος γιατί ξέρει ότι κάποιος από αυτούς θα γίνει γέφυρα για να περάσουν άλλοι»
Ο μεγαλύτερος και πιο σκληρός και απόλυτος αξιολογητής του κάθε εκπαιδευτικού είναι ο μαθητής του και η μαθήτρια του.
Όχι βέβαια τώρα.
Μετά από χρόνια που θα τον συναντήσει στο δρόμο και θα αλλάξει πεζοδρόμιο ή θα προσπαθήσει να τον κάνει να τον θυμηθεί.
Εκείνη τη στιγμή παίρνει ο κάθε ένας από εμάς παίρνει την ανάλογη μισθοδοσία του.
Μέσα στο blog, αυτό θα μπορεί κάποιος να μάθει για τις δραστηριότητες του Μουσικού Σχολείου , θα βρίσκει εκπαιδευτικά άρθρα και ότι έχει σχέση με το σχολείο αυτό.

Με αγάπη,
Λέκκας Σταμάτης
(Δ/ντής Μουσικού Σχολείου)